Imię głównej bohaterki dramatu Słowackiego nawiązuje do gatunku literackiego, który był bardzo popularny epoce romantyzmu, czyli ballady (wierszowany utwór liryczno-epicki, o tematyce fantastycznej, czerpiący często z legend i podań ludowych).
Baśniowe i romantyczne elementy „Balladyny”:
- fantastyczne postacie: królowa Goplana, Chochlik, Skierka;
- fantastyczne przedmioty: cudowna korona Popiela;
- fantastyczne zjawiska: zamiana Grabca w wierzbę i króla dzwonkowego;
- natura odróżnia dobrych od złych – sprzyja dobrym: jaskółki uciekające przed Balladyną, lecące na spotkanie z Aliną;
- zło zawsze wyjdzie na jaw – nie da się go ukryć przed siłami nadprzyrodzonymi i naturą;
- zło zawsze będzie ukarane: piorun zabija Balladynę.
Szekspirowskie elementy w „Balladynie”:
Niezwykle widoczny podczas czytania „Balladyny” jest Szekspiryzm utworu. Balladyna jest niajako połączeniem Makbeta i Lady Makbet w jednej osobie. Zabija, by zdobyć władzę i ukrywa swoje zbrodnie. Ale w końcu ginie zniszczona przez własną żądzę władzy. Słowacki fascynował się utworami Szekspira ze względu na sposób analizowania pewnych mechanizmów historii. Krew na rękach Lady Makbet oznacza to samo, co plama na czole Balladyny – piętno zbrodni, którego nie da się zmyć. Jedna zbrodnia pociąga za sobą kolejne zarówno w „Makbecie”, jak i w „Balladynie”.
„Balladyna” wykazuje także wiele cech wspólnych – artystycznych i ideowych – ze sztuką Szekspira zatytułowaną „Sen nocy letniej”. Oba utwory reprezentowane są przez leśne elfy, duszki, magię i baśniowość, ale też piekielne moce.
Nawiązanie do „Biblii”:
Słowacki podczas pisania „Balladyny” inspirował się nie tylko Szekspirem, ale również „Biblią”. Krwawa plama na czole Balladyny, to przecież kainowe znamię – piętno biblijnego bratobójcy, którym naznaczył go Bóg. Balladyna zabiła Alinę, tak jak Kain zabił Abla. Główna bohaterka dramatu ma problem ze zmyciem plamy z mali, dlatego nosi przepaskę na czole.
