Sowiński w okopach Woli - Analiza utworu

Wiersz opisuje ostatnie chwile z życia „jenerała” Sowińskiego. Obraz jaki przedstawia nam poeta to samotny, kulawy starzec oparty o ołtarz, rozpaczliwie broniący się przed atakiem rosyjskich żołnierzy, dookoła niego ciała innych poległych żołnierzy. Został tylko on. Marszałek Paszkiewicz, będący pod wrażeniem odwagi Sowińskiego, przysyła swoich adiutantów z propozycją poddania. Sowiński odmawia twierdząc, że woli przelać krew za Ojczyznę niż się poddać. Z pogardą mówi o tchórzach, którzy uciekli z pola bitwy. Sowiński broni się dzielnie, aż do momentu, gdy jakiś żołnierz stary przebija mu pierś bagnetem.