Skawiński decyduje się na pracę latarnika, bo marzy o odrobinie spokoju po latach tułaczki i niepowodzeń. Nie boi się odosobnienia i samotności. Są mu one nawet na rękę.
Jego największą słabością jest podświadoma tęsknota z ojczyzną, którą musiał opuścić w obawie przed represjami. Choć przez lata znajdował się w oddaleniu od Polski, to jednak szukał z nią „kontaktu”. Stąd walka w obronie wolności innych krajów, czytanie gazet, w których mogła być zamieszczona jakaś wzmianka o Europie czy zainteresowanie polskim Towarzystwem w Nowym Jorku.
Uczucie nostalgii zostało jednak stłumione przez chęć znalezienia spokojnego miejsca, w którym Skawiński mógłby doczekać śmierci. Dopiero lektura „Pana Tadeusza”, która przypomina bohaterowi jego własne dzieciństwo, budzi w Skawińskim falę gorących uczuć patriotycznych.
Tragiczne zakończenie noweli zawiera jednak również optymistyczny akcent. Roziskrzony wzrok, który po przeczytaniu książki ma bohater, pozwala mniemać, że Skawiński jednak odnalazł swój „dom”.
Najlepiej nakreślonym przez Sienkiewicza problemem staje się nostalgia. Tęsknota za ojczyzną jest prawdziwym motorem działań bohatera, z czego on sam nie zdaje sobie długo sprawy. Dopiero lektura „Pana Tadeusza” uświadamia mu długo skrywane uczucia.
Jego największą słabością jest podświadoma tęsknota z ojczyzną, którą musiał opuścić w obawie przed represjami. Choć przez lata znajdował się w oddaleniu od Polski, to jednak szukał z nią „kontaktu”. Stąd walka w obronie wolności innych krajów, czytanie gazet, w których mogła być zamieszczona jakaś wzmianka o Europie czy zainteresowanie polskim Towarzystwem w Nowym Jorku.
Uczucie nostalgii zostało jednak stłumione przez chęć znalezienia spokojnego miejsca, w którym Skawiński mógłby doczekać śmierci. Dopiero lektura „Pana Tadeusza”, która przypomina bohaterowi jego własne dzieciństwo, budzi w Skawińskim falę gorących uczuć patriotycznych.
Tragiczne zakończenie noweli zawiera jednak również optymistyczny akcent. Roziskrzony wzrok, który po przeczytaniu książki ma bohater, pozwala mniemać, że Skawiński jednak odnalazł swój „dom”.
Najlepiej nakreślonym przez Sienkiewicza problemem staje się nostalgia. Tęsknota za ojczyzną jest prawdziwym motorem działań bohatera, z czego on sam nie zdaje sobie długo sprawy. Dopiero lektura „Pana Tadeusza” uświadamia mu długo skrywane uczucia.
