Poeta, kiedy już uświadamia sobie klęskę, pogrąża
się w głębokim smutku. Jest on tak duży, że nie potrafi on wypowiedzieć
swych uczuć, zamyka się w sobie, chcąc cierpieć w samotności. Nie
dzieli się swymi emocjami, zachowując je dla siebie. Nie ma zamiaru
dokończyć myśli, „bo [mu] jest smętno!” Rozpacz jest tym większa, że
Norwid uświadamia sobie, że dla niego i jego wybranki nie ma już
ratunku, bo nie ma siły, ani uczucia, które połączyłoby ich na nowo.Poeta, kiedy już uświadamia sobie klęskę, pogrąża
się w głębokim smutku. Jest on tak duży, że nie potrafi on wypowiedzieć
swych uczuć, zamyka się w sobie, chcąc cierpieć w samotności. Nie
dzieli się swymi emocjami, zachowując je dla siebie. Nie ma zamiaru
dokończyć myśli, „bo [mu] jest smętno!” Rozpacz jest tym większa, że
Norwid uświadamia sobie, że dla niego i jego wybranki nie ma już
ratunku, bo nie ma siły, ani uczucia, które połączyłoby ich na nowo.
