Motyw natury
Norwid przyrównuje swą ukochaną do najpiękniejszych zjawisk natury. Jest to z jednej stron hołd złożony urodzie kobiety, jej delikatności, z drugiej - przeświadczenie o pięknie natury. Jako siła pierwotna jest ona najbardziej wartościowa i dopiero od niej można wychodzić z porównaniami, nic bowiem nie może się z nią równać.
Norwid przyrównuje swą ukochaną do najpiękniejszych zjawisk natury. Jest to z jednej stron hołd złożony urodzie kobiety, jej delikatności, z drugiej - przeświadczenie o pięknie natury. Jako siła pierwotna jest ona najbardziej wartościowa i dopiero od niej można wychodzić z porównaniami, nic bowiem nie może się z nią równać.
Motyw natury
Norwid przyrównuje swą ukochaną do najpiękniejszych zjawisk natury. Jest to z jednej stron hołd złożony urodzie kobiety, jej delikatności, z drugiej - przeświadczenie o pięknie natury. Jako siła pierwotna jest ona najbardziej wartościowa i dopiero od niej można wychodzić z porównaniami, nic bowiem nie może się z nią równać.
Norwid przyrównuje swą ukochaną do najpiękniejszych zjawisk natury. Jest to z jednej stron hołd złożony urodzie kobiety, jej delikatności, z drugiej - przeświadczenie o pięknie natury. Jako siła pierwotna jest ona najbardziej wartościowa i dopiero od niej można wychodzić z porównaniami, nic bowiem nie może się z nią równać.
