Cesarza Nerona przedstawiono jako kata, tyrana, i błazna. Sienkiewicz przypisał mu same cechy negatywne. Neron był tchórzliwy i wulgarnym próżny i okrutny. Dopiero pod koniec życia stał się krwawym władcą. Na początku rządził sprawiedliwie. Cieszył go pożar Rzymu, w którym szukał inspiracji do twórczości poetyckiej. Ligię i Ursusa puścił tylko z przerażenia przed buntem tłumu, nie zaś litości.
Neron myślał, że unicestwił wszystkich chrześcijan, ale nie wiedział, że siła ich wiary przyniesie duchową rewolucję. W obliczu okrucieństwa chrześcijanie poczuli jedność oraz więcej ludzi szukało pocieszenia w nauce Chrystusa.
Neron myślał, że unicestwił wszystkich chrześcijan, ale nie wiedział, że siła ich wiary przyniesie duchową rewolucję. W obliczu okrucieństwa chrześcijanie poczuli jedność oraz więcej ludzi szukało pocieszenia w nauce Chrystusa.
