że wkrótce pobierze się z Ligią. Radość wypełnia go tak bardzo, że tym niewolnikom, którzy służyli u niego co najmniej 20 lat, nadaje wolność, a pozostałym wypłaca po 3 złote monety. Na Sycylię posyła gońca z rozkazem podarowania kar więźniom i podwojenia ich racji żywnościowych. Wpada także na pomysł, by swym niewolnikom nakazać nakreślić na piasku dowolny znak, a ci, którzy narysują rybę, zostaną uwolnieni. Opowiada, że wiara chrześcijańska łączy wszystkich ludzi - biednych, niewolników, rzemieślników, patrycjuszy i legionistów pretorian. Wspomina też, co zrobił z Chilonem Chilonidesem. Petroniusz uważa, że Chilon może chcieć się zemścić i przynieść Winicjuszowi nieszczęście.
Winicjusz wkrótce zostaje zmuszony do wyjazdu do Ancjum, więc pisze do Ligii, że przez jakiś czas nie będzie go w Rzymie. Jedzie z nim Paweł z Tarsu, by podczas podróży opowiadać o naukach Chrystusa. Ludzie tłumnie żegnają Nerona, ponieważ pragnęli ujrzeć jego wspaniały orszak. Próżny Cezar jedzie powozem o kształcie namiotu, by w ten sposób wszyscy go widzieli. Wśród tłumu jest także Ligia, Ursus i apostoł Paweł, który chciał raz ujrzeć cesarza. Siłacz stawia Piotra na podwyższeniu, by mógł łatwiej widzieć Nerona.
Każdego dnia Marek wysyła do Ligii listy, w których wyznaje swe uczucia. Opisuje też miasto i dwór, na którym się znajduje. Wspomina także, że Cezar napomknął o spaleniu Rzymu, ponieważ ma problemy z dokończeniem swego poematu o Troi, a widok płonącego miasta pomógłby mu. Któregoś razu Neron oświadcza, iż chce być przez dwa dni sam, by łatwiej skupić się na tworzeniu swych wielkich dzieł. Marek wykorzystuje ten czas na przyjazd do Rzymu i spędza czas z Ligią. Opowiada jej, że apostoł próbował przekonać Petroniusza do nauk chrześcijańskich. Pozycja jego wuja na dworze umacnia się,
Winicjusz wkrótce zostaje zmuszony do wyjazdu do Ancjum, więc pisze do Ligii, że przez jakiś czas nie będzie go w Rzymie. Jedzie z nim Paweł z Tarsu, by podczas podróży opowiadać o naukach Chrystusa. Ludzie tłumnie żegnają Nerona, ponieważ pragnęli ujrzeć jego wspaniały orszak. Próżny Cezar jedzie powozem o kształcie namiotu, by w ten sposób wszyscy go widzieli. Wśród tłumu jest także Ligia, Ursus i apostoł Paweł, który chciał raz ujrzeć cesarza. Siłacz stawia Piotra na podwyższeniu, by mógł łatwiej widzieć Nerona.
Każdego dnia Marek wysyła do Ligii listy, w których wyznaje swe uczucia. Opisuje też miasto i dwór, na którym się znajduje. Wspomina także, że Cezar napomknął o spaleniu Rzymu, ponieważ ma problemy z dokończeniem swego poematu o Troi, a widok płonącego miasta pomógłby mu. Któregoś razu Neron oświadcza, iż chce być przez dwa dni sam, by łatwiej skupić się na tworzeniu swych wielkich dzieł. Marek wykorzystuje ten czas na przyjazd do Rzymu i spędza czas z Ligią. Opowiada jej, że apostoł próbował przekonać Petroniusza do nauk chrześcijańskich. Pozycja jego wuja na dworze umacnia się,
