W utworze mamy do czynienia z dwoma głównymi wątkami:
Pierwszy z nich to motyw Pielgrzyma – wiecznego tułacza, w jakiego przeistacza się sam podmiot liryczny. Skarga płynąca do Boga:Smutno, mi Boże!to skarga Pielgrzyma skazanego na wieczną poniewierkę i wygnanie.
Drugim motywem jest motyw rozmowy z Bogiem z tym, że pozbawionej tu buntu i niezgody, a raczej pełnej strachu i pokory wobec losu jaki zgotował swojemu wyznawcy Wszechmocny, poprzez zesłanie go na wygnanie.
W utworze mamy do czynienia z dwoma głównymi wątkami:
Pierwszy z nich to motyw Pielgrzyma – wiecznego tułacza, w jakiego przeistacza się sam podmiot liryczny. Skarga płynąca do Boga:Smutno, mi Boże!to skarga Pielgrzyma skazanego na wieczną poniewierkę i wygnanie.
Drugim motywem jest motyw rozmowy z Bogiem z tym, że pozbawionej tu buntu i niezgody, a raczej pełnej strachu i pokory wobec losu jaki zgotował swojemu wyznawcy Wszechmocny, poprzez zesłanie go na wygnanie.
