ŚRODKI STYLISTYCZNE
1.Apostrofa
„Smutno mi, Boże!” - bezpośredni zwrot do Boga. Poeta podkreśla w ten sposób, kto jest adresatem jego monologu.
2.Epitet
„wielkie morze”, „nowe zorze”, „podniesiona głowa” - zwiększenie tragizmu i wiarygodności utworu.
3.Przerzutnia
„rzuca z fali/ Ostatnie błyski” - zachowanie metryki wiersza, akcentowanie wypowiedzi.
4.Wykrzyknienia
„Smutno mi, Boże!” - podkreślenie swojego stanu uczuć, zwrócenie na niego uwagi.
5.Porównania
„Jako na matki odejście się żali/ Mała dziecina, tak ja płaczu bliski” - zwiększenie dramaturgii i lepsze zobrazowanie cierpienia poety.
1.Apostrofa
„Smutno mi, Boże!” - bezpośredni zwrot do Boga. Poeta podkreśla w ten sposób, kto jest adresatem jego monologu.
2.Epitet
„wielkie morze”, „nowe zorze”, „podniesiona głowa” - zwiększenie tragizmu i wiarygodności utworu.
3.Przerzutnia
„rzuca z fali/ Ostatnie błyski” - zachowanie metryki wiersza, akcentowanie wypowiedzi.
4.Wykrzyknienia
„Smutno mi, Boże!” - podkreślenie swojego stanu uczuć, zwrócenie na niego uwagi.
5.Porównania
„Jako na matki odejście się żali/ Mała dziecina, tak ja płaczu bliski” - zwiększenie dramaturgii i lepsze zobrazowanie cierpienia poety.
ŚRODKI STYLISTYCZNE
1.Apostrofa
„Smutno mi, Boże!” - bezpośredni zwrot do Boga. Poeta podkreśla w ten sposób, kto jest adresatem jego monologu.
2.Epitet
„wielkie morze”, „nowe zorze”, „podniesiona głowa” - zwiększenie tragizmu i wiarygodności utworu.
3.Przerzutnia
„rzuca z fali/ Ostatnie błyski” - zachowanie metryki wiersza, akcentowanie wypowiedzi.
4.Wykrzyknienia
„Smutno mi, Boże!” - podkreślenie swojego stanu uczuć, zwrócenie na niego uwagi.
5.Porównania
„Jako na matki odejście się żali/ Mała dziecina, tak ja płaczu bliski” - zwiększenie dramaturgii i lepsze zobrazowanie cierpienia poety.
1.Apostrofa
„Smutno mi, Boże!” - bezpośredni zwrot do Boga. Poeta podkreśla w ten sposób, kto jest adresatem jego monologu.
2.Epitet
„wielkie morze”, „nowe zorze”, „podniesiona głowa” - zwiększenie tragizmu i wiarygodności utworu.
3.Przerzutnia
„rzuca z fali/ Ostatnie błyski” - zachowanie metryki wiersza, akcentowanie wypowiedzi.
4.Wykrzyknienia
„Smutno mi, Boże!” - podkreślenie swojego stanu uczuć, zwrócenie na niego uwagi.
5.Porównania
„Jako na matki odejście się żali/ Mała dziecina, tak ja płaczu bliski” - zwiększenie dramaturgii i lepsze zobrazowanie cierpienia poety.
