Motyw ojczyzny
Podmiot liryczny odczuwa wielką nostalgię. Jego ojczyzna jawi mu się jako nieosiągalne piękno. Gdy patrzy na urodę świata, nie cieszy go to - umie ją co prawda docenić, jednak nie wywiera ona na nim większego wrażenia. Cierpienie, związane z tęsknotą, jest powodem jego bezbrzeżnego smutku. Rozłąka z krajem jest tak bolesna, że Słowacki zazdrości nawet umarłym, którzy mogli zostać pochowani w rodzimej ziemi.
Podmiot liryczny odczuwa wielką nostalgię. Jego ojczyzna jawi mu się jako nieosiągalne piękno. Gdy patrzy na urodę świata, nie cieszy go to - umie ją co prawda docenić, jednak nie wywiera ona na nim większego wrażenia. Cierpienie, związane z tęsknotą, jest powodem jego bezbrzeżnego smutku. Rozłąka z krajem jest tak bolesna, że Słowacki zazdrości nawet umarłym, którzy mogli zostać pochowani w rodzimej ziemi.
Motyw ojczyzny
Podmiot liryczny odczuwa wielką nostalgię. Jego ojczyzna jawi mu się jako nieosiągalne piękno. Gdy patrzy na urodę świata, nie cieszy go to - umie ją co prawda docenić, jednak nie wywiera ona na nim większego wrażenia. Cierpienie, związane z tęsknotą, jest powodem jego bezbrzeżnego smutku. Rozłąka z krajem jest tak bolesna, że Słowacki zazdrości nawet umarłym, którzy mogli zostać pochowani w rodzimej ziemi.
Podmiot liryczny odczuwa wielką nostalgię. Jego ojczyzna jawi mu się jako nieosiągalne piękno. Gdy patrzy na urodę świata, nie cieszy go to - umie ją co prawda docenić, jednak nie wywiera ona na nim większego wrażenia. Cierpienie, związane z tęsknotą, jest powodem jego bezbrzeżnego smutku. Rozłąka z krajem jest tak bolesna, że Słowacki zazdrości nawet umarłym, którzy mogli zostać pochowani w rodzimej ziemi.
