Poznajemy go, kiedy ma czternaście lat. Przez całą powieść śledzimy proces kształtowania się jego osobowości, dlatego mamy do czynienia z bohaterem dojrzewającym tzw. powieści rozwojowej. Cezary dorasta wśród Rosjan w Baku, ale wychowywany jest w atmosferze miłości do ojczyzny. Ojciec ciągle przedstawia się wyidealizowaną wizję Polski szklanych domów, gdyż chce zachęcić syna do wyjazdu. Matka często wspomina rodzinne Siedlce. Cezary przeżył w Baku rewolucję październikową.
Kiedy umarła matka głównego bohatera, a ojciec musiał kilka razy wyjeżdżać, by w Polsce brać udział w pierwszej wojnie, zdecydował jechać do rodzinnego kraju. W podróży umarł ojciec Cezarego. Młody Baryka dotarł jednak do Polski sam. Zamierza odnaleźć własne miejsce i odpowiedź na pytanie o przyszłość wolnej ojczyzny. Wziął udział w wojnie 1920 r. Poznał również sielskie życie w ziemiańskim dworze – podczas pobytu w Nawłoci; dostrzega również biedę chłopów. Staje się krytycznych obserwatorem polskiej rzeczywistości po powrocie do Warszawy. Szuka rozwiązań, które mógłby zaakceptować, konfrontując ojcowską wizję szklanych domów z obrazem zacofanej Polski.
Kiedy umarła matka głównego bohatera, a ojciec musiał kilka razy wyjeżdżać, by w Polsce brać udział w pierwszej wojnie, zdecydował jechać do rodzinnego kraju. W podróży umarł ojciec Cezarego. Młody Baryka dotarł jednak do Polski sam. Zamierza odnaleźć własne miejsce i odpowiedź na pytanie o przyszłość wolnej ojczyzny. Wziął udział w wojnie 1920 r. Poznał również sielskie życie w ziemiańskim dworze – podczas pobytu w Nawłoci; dostrzega również biedę chłopów. Staje się krytycznych obserwatorem polskiej rzeczywistości po powrocie do Warszawy. Szuka rozwiązań, które mógłby zaakceptować, konfrontując ojcowską wizję szklanych domów z obrazem zacofanej Polski.
