Stefan Żeromski wielokrotnie dał wyraz temu, że jest pisarzem głęboko zaangażowanym w problemy społeczne i polityczne. Pisarz chciał oddziaływać na współczesnych, kształtować nastroje, dlatego m. in. w okresie rewolucji 1905-1907 powstało wiele jego utworów poetycko-publicystycznych (np. „Nagi bruk”).
W okresie kształtowania się niepodległego państwa polskiego, po 1918 roku napisał wiele artykułów i reportaży dotyczących bieżących sprawach. W tym okresie napisał też kilka nowel i jedną powieść – „Przedwiośnie”. Wszystkie tematy, które wówczas autor poruszał dotyczyły problemów niepodległej Polski.
Powieść powstała w latach 1921 – 1924. Żeromski ukończył ją 21 września 1924, taką przynajmniej datę umieścił na końcu utworu. Sam pomysł na napisanie powieści narodził się kilka lat wcześniej. Prawdopodobnie musiało to być około 1920 lub 1921 roku, kiedy rozmawiał z osobami, które były świadkami rewolucji w Rosji; były mieszkańcami Baku. Dowiadujemy się tego od osób znających pisarza i w jego korespondencji. Sam autor nigdy nie był w Rosji, nie widział Baku, ani też Moskwy. Relacje z tych miejsc oparł o opowieści znajomych i informacje prasowe. Nie znając miejsca, w którym miała się odbywać akcja jego powieści stworzył własną wizję; nie był to dokument, a jedynie wyobrażenie rewolucji.
Polską rzeczywistość pisarz znał z autopsji, stąd nie miał problemów z plastycznymi opisami ziemi i życia chłopów czy ziemian. Żeromski dobrze znał również dobrze warszawską dzielnicę żydowską. Warto jednak zaznaczyć, że obserwacji tych pisarz dokonał przed ćwierćwieczem, dlatego obraz był nieco anachroniczny. Żeromski miał również niewielkie pojęcie o komunistach i komunizmie. Wiedzę na ten temat czerpał z gazet komunistycznych.
Żeromski pracował nad powieścią przez trzy lata. Niejednorodność ukształtowania fabuły wzięła się z ciągłej zmiany koncepcji całości, która ostatecznie stała się powieścią polityczną.
W okresie kształtowania się niepodległego państwa polskiego, po 1918 roku napisał wiele artykułów i reportaży dotyczących bieżących sprawach. W tym okresie napisał też kilka nowel i jedną powieść – „Przedwiośnie”. Wszystkie tematy, które wówczas autor poruszał dotyczyły problemów niepodległej Polski.
Powieść powstała w latach 1921 – 1924. Żeromski ukończył ją 21 września 1924, taką przynajmniej datę umieścił na końcu utworu. Sam pomysł na napisanie powieści narodził się kilka lat wcześniej. Prawdopodobnie musiało to być około 1920 lub 1921 roku, kiedy rozmawiał z osobami, które były świadkami rewolucji w Rosji; były mieszkańcami Baku. Dowiadujemy się tego od osób znających pisarza i w jego korespondencji. Sam autor nigdy nie był w Rosji, nie widział Baku, ani też Moskwy. Relacje z tych miejsc oparł o opowieści znajomych i informacje prasowe. Nie znając miejsca, w którym miała się odbywać akcja jego powieści stworzył własną wizję; nie był to dokument, a jedynie wyobrażenie rewolucji.
Polską rzeczywistość pisarz znał z autopsji, stąd nie miał problemów z plastycznymi opisami ziemi i życia chłopów czy ziemian. Żeromski dobrze znał również dobrze warszawską dzielnicę żydowską. Warto jednak zaznaczyć, że obserwacji tych pisarz dokonał przed ćwierćwieczem, dlatego obraz był nieco anachroniczny. Żeromski miał również niewielkie pojęcie o komunistach i komunizmie. Wiedzę na ten temat czerpał z gazet komunistycznych.
Żeromski pracował nad powieścią przez trzy lata. Niejednorodność ukształtowania fabuły wzięła się z ciągłej zmiany koncepcji całości, która ostatecznie stała się powieścią polityczną.
