Katarynka - Przykładowe wypracowania

się nie śmieje, nie biega, nie jest tak żywa i radosna jak inne dzieci w jej wieku. Usłyszał także, jak skarżyła się matce, że w tym domu jest jej smutno. Pewnego dnia mecenas zobaczył, że dziewczynka leży i patrzy prosto w słońce z otwartymi oczami – wtedy zrozumiał, ze jest niewidoma. Patrzenie w słońce było jednym z ulubionych zajęć ośmiolatki.
    Dziewczynka była niewidoma od dwóch lat, straciła wzrok na skutek przebytej choroby. Jednak nie traciła nadziei, że jeszcze kiedyś będzie widziała.
    Z czasem zaczęła się przyzwyczajać do swojego kalectwa, nauczyła się chodzić po omacku po mieszkaniu, wykonywać niektóre proste czynności. Nie umiała rozróżnić dnia i nocy, a jej jedynym źródłem wiedzy o świecie i otoczeniu, poza dotykiem, były odpowiedzi udzielane przez matkę na najróżniejsze pytania, takie jak „czy jest słońce?”, „jakiego koloru jest moja sukienka?”, „jest dzień czy noc?”. Ośmiolatka nauczyła się poznawać przedmioty przez dotyk i węch, nauczyła się rozróżniać pojazdy i obiekty na podstawie ich dźwięku, np. rozpoznawała dorożkę na tle innych pojazdów.
Po pewnym czasie, dziewczynka nauczyła się chodzić po mieszkaniu, później po podwórku. Uwielbiała wędrówki na strych i do piwnicy – te pomieszczenia według niej kryły wiele tajemnic.
Niestety, niebawem w życiu dziewczynki nastąpiła przykra zmiana- przeprowadziła się wraz ze współlokatorkami do mieszkania w kamienicy pana Tomasza. Nie znała nowych pomieszczeń, czuła się zagubiona i zdezorientowana, nie mogła już wychodzić na podwórko czy spędzać czasu na strychu. Większość jej rozrywek była teraz nierealna. Nowe miejsce przygnębiało ją i powodowało ogromny smutek.
Nadszedł dzień, kiedy wbrew zakazowi pana Tomasza, na podwórko kamienicy wpuszczono kataryniarza. Na głos muzyki dziewczynka ożywiła się i ucieszyła, jej