„Lalka” Bolesława Prusa to powieść realistyczna, drukowana, jak to w drugiej połowie XIX wieku bywało, najpierw w odcinkach w prasie, potem wydana w formie książkowej. „Lalka” ukazywała się w odcinkach na łamach „Kuriera Codziennego” w latach 1887-89, jako książka wydana została w 1890 roku. Co ciekawe, według ówczesnych krytyków, wersja książkowa była gorsza od odcinkowej, ponieważ sprawiała wrażenie bardziej chaotycznej.
Jak wyjaśniał sam autor w eseju „Słówko o krytyce pozytywnej”, jego celem było „przedstawić naszych polskich idealistów na tle społecznego rozkładu”. Idealiści w „Lalce” to oczywiście Stanisław Wokulski, Ignacy Rzecki i Julian Ochocki. Każdy z nich ma swoje ideały i każdy ponosi klęskę. Społeczny rozkład jest nie tylko spowodowany brakiem niepodległości, ale także niemożnością współpracy różnych klas i warstw społecznych, co postulował pozytywizm. Powieść Prusa jest więc także rozprawą z ideałami pozytywizmu, zakładającego pracę nad ulepszaniem i poprawą bytu społeczeństwa, jako sposobami na oparcie się rusyfikacji i wynarodowieniu.
„Lalka” jest powieścią realistyczną, ponieważ autor umieszcza akcję w kontekście wydarzeń historycznych, czytelnik dokładnie wie, kiedy rozgrywają się opisywane wydarzenia, a miejsca zamieszkiwane i odwiedzane przez bohaterów da się odnaleźć na mapie ówczesnej Warszawy. Kiedy powieść Prusa zyskała popularność, jej entuzjaści umieścili pamiątkowe tablice na budynkach, opisanych w książce. W „Lalce” opisane są wszystkie sfery społeczne Warszawy, od arystokracji i mieszczaństwa po biedotę.
Jak wyjaśniał sam autor w eseju „Słówko o krytyce pozytywnej”, jego celem było „przedstawić naszych polskich idealistów na tle społecznego rozkładu”. Idealiści w „Lalce” to oczywiście Stanisław Wokulski, Ignacy Rzecki i Julian Ochocki. Każdy z nich ma swoje ideały i każdy ponosi klęskę. Społeczny rozkład jest nie tylko spowodowany brakiem niepodległości, ale także niemożnością współpracy różnych klas i warstw społecznych, co postulował pozytywizm. Powieść Prusa jest więc także rozprawą z ideałami pozytywizmu, zakładającego pracę nad ulepszaniem i poprawą bytu społeczeństwa, jako sposobami na oparcie się rusyfikacji i wynarodowieniu.
„Lalka” jest powieścią realistyczną, ponieważ autor umieszcza akcję w kontekście wydarzeń historycznych, czytelnik dokładnie wie, kiedy rozgrywają się opisywane wydarzenia, a miejsca zamieszkiwane i odwiedzane przez bohaterów da się odnaleźć na mapie ówczesnej Warszawy. Kiedy powieść Prusa zyskała popularność, jej entuzjaści umieścili pamiątkowe tablice na budynkach, opisanych w książce. W „Lalce” opisane są wszystkie sfery społeczne Warszawy, od arystokracji i mieszczaństwa po biedotę.
