Juliusz Słowacki - jeden z najwybitniejszych poetów polskiego romantyzmu. Mieszka w Paryżu, w małym, skromnym mieszkaniu. „ubrany w długie poszarzałe palto i w amarantową spłowiałą konfederatkę, akcentem wygody na głowę zarzuconą”.
Ukazany jako wrażliwy, trochę eteryczny człowiek. Przyjmuje Norwida jak dobrego przyjaciela i długo rozmawia z nim o wspólnych znajomych. Inteligentny i wykształcony, mówi też o swoich odczuciach w odbiorze Marii Malczewskiego, Nie-boskiej komedii Krasińskiego czy o Przedświcie; prowadzi filozoficzne dysputy. Jako jedyny z opisywanych bohaterów przeczuwa swoją śmierć i mówi o niej wprost. Umiera w nocy, zdążywszy jeszcze przeczytać list od matki, z którą zawsze łączyła go ogromna więź emocjonalna.
Chcąc oddać mu pewnego rodzaju hołd, Norwid przedziera rysunek Słowackiego z Egiptu. Jedną połowę zostawia sobie, drugą - oddaje obcej osobie, by stało się zadość historii z Beniowskiego.
Ukazany jako wrażliwy, trochę eteryczny człowiek. Przyjmuje Norwida jak dobrego przyjaciela i długo rozmawia z nim o wspólnych znajomych. Inteligentny i wykształcony, mówi też o swoich odczuciach w odbiorze Marii Malczewskiego, Nie-boskiej komedii Krasińskiego czy o Przedświcie; prowadzi filozoficzne dysputy. Jako jedyny z opisywanych bohaterów przeczuwa swoją śmierć i mówi o niej wprost. Umiera w nocy, zdążywszy jeszcze przeczytać list od matki, z którą zawsze łączyła go ogromna więź emocjonalna.
Chcąc oddać mu pewnego rodzaju hołd, Norwid przedziera rysunek Słowackiego z Egiptu. Jedną połowę zostawia sobie, drugą - oddaje obcej osobie, by stało się zadość historii z Beniowskiego.
