Wiersz jest zbudowany z dwóch części. Pierwsza część to 7 zwrotek, z których każda zaczyna się od powtórzonego zwrotu – „Coś ty uczynił…”. Takie powtórzenia mają na celu wzmocnienie znaczenia dalszych słów. Nazywamy je anaforą, jest to rodzaj paralelizmu leksykalnego. Po zwrocie tym następują pytania retoryczne skierowane do zmarłych geniuszy i powody, które sprawiły, że spotkał ich los taki, a nie inny. Następna część to zwrot do Mickiewicza, który tak samo jak inni wybitne jednostki nie przystaje do swoich czasów. Część ta ma charakter refleksyjny.
Wiersz jest zbudowany z dwóch części. Pierwsza część to 7 zwrotek, z których każda zaczyna się od powtórzonego zwrotu – „Coś ty uczynił…”. Takie powtórzenia mają na celu wzmocnienie znaczenia dalszych słów. Nazywamy je anaforą, jest to rodzaj paralelizmu leksykalnego. Po zwrocie tym następują pytania retoryczne skierowane do zmarłych geniuszy i powody, które sprawiły, że spotkał ich los taki, a nie inny. Następna część to zwrot do Mickiewicza, który tak samo jak inni wybitne jednostki nie przystaje do swoich czasów. Część ta ma charakter refleksyjny.
