W wierszu można wyróżnić dwie części. W pierwszej podmiot liryczny zwraca się z pytaniami do wybitnych ludzi z różnych epok. Zadaje im retoryczne pytania o ich czyny oraz los, jaki ich spotkał ze strony zarówno ludzi im współczesnych, jak i potomków. Po kolei podmiot liryczny zwraca się do Sokratesa, Dantego, Kolumba, Camoensa, Kościuszki, Napoleona i Mickiewicza. Norwid przytacza tutaj przykłady ludzi, którzy nie bali się przeciwstawić zastanym porządkom i głosili nowatorskie poglądy, za co spotkało ich odrzucenie, prześladowania, a nawet śmierć. Zwrot do Mickiewicza otwiera drugą część wiersza.
W części drugiej podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do zmarłego Mickiewicza przepowiadając mu, że jeszcze nie raz jego grób będzie otwierany, a nad zwłokami jego będą wylewać potoki łez. Następna zwrotka podsumowuje los genialnego człowieka, który nigdy nie będzie pasował do świata za życia oraz po śmierci świat nie da mu spokoju. Albowiem takich jak Mickiewicz „świat nie może od razu przyjąć na spokojne łoże”. Druga część jest bardziej refleksyjna, nastrojowa.
W części drugiej podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do zmarłego Mickiewicza przepowiadając mu, że jeszcze nie raz jego grób będzie otwierany, a nad zwłokami jego będą wylewać potoki łez. Następna zwrotka podsumowuje los genialnego człowieka, który nigdy nie będzie pasował do świata za życia oraz po śmierci świat nie da mu spokoju. Albowiem takich jak Mickiewicz „świat nie może od razu przyjąć na spokojne łoże”. Druga część jest bardziej refleksyjna, nastrojowa.
W wierszu można wyróżnić dwie części. W pierwszej podmiot liryczny zwraca się z pytaniami do wybitnych ludzi z różnych epok. Zadaje im retoryczne pytania o ich czyny oraz los, jaki ich spotkał ze strony zarówno ludzi im współczesnych, jak i potomków. Po kolei podmiot liryczny zwraca się do Sokratesa, Dantego, Kolumba, Camoensa, Kościuszki, Napoleona i Mickiewicza. Norwid przytacza tutaj przykłady ludzi, którzy nie bali się przeciwstawić zastanym porządkom i głosili nowatorskie poglądy, za co spotkało ich odrzucenie, prześladowania, a nawet śmierć. Zwrot do Mickiewicza otwiera drugą część wiersza.
W części drugiej podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do zmarłego Mickiewicza przepowiadając mu, że jeszcze nie raz jego grób będzie otwierany, a nad zwłokami jego będą wylewać potoki łez. Następna zwrotka podsumowuje los genialnego człowieka, który nigdy nie będzie pasował do świata za życia oraz po śmierci świat nie da mu spokoju. Albowiem takich jak Mickiewicz „świat nie może od razu przyjąć na spokojne łoże”. Druga część jest bardziej refleksyjna, nastrojowa.
W części drugiej podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do zmarłego Mickiewicza przepowiadając mu, że jeszcze nie raz jego grób będzie otwierany, a nad zwłokami jego będą wylewać potoki łez. Następna zwrotka podsumowuje los genialnego człowieka, który nigdy nie będzie pasował do świata za życia oraz po śmierci świat nie da mu spokoju. Albowiem takich jak Mickiewicz „świat nie może od razu przyjąć na spokojne łoże”. Druga część jest bardziej refleksyjna, nastrojowa.
