Jest w opowieści istotą, która doświadcza cierpienia, walczy z chorobą,a a potem umiera. Niezwykła dojrzałość Oskara jest w tym kontekście całkiem realistyczna, a nie sztucznie stworzona na potrzeby powiastki filozoficznej. Chwilami mały bohater jest po dziecięcemu arogancki i zbuntowany w rozmowach z Panem Bogiem (choć ma to wymiar także filozoficzny). Dziecko jest tu pośrednikiem między światem codziennym i nadprzyrodzonym (mimo że duże znaczenie ma tu rola cioci Róży).
