Człowiek w ciągu życia przechodzi różne etapy rozwoju. Pierwszym z nich jest okres dzieciństwa. Dziecko to taki mały człowiek, który z biegiem czasu osiąga dojrzałość, zdobywa doświadczenie, coraz więcej się uczy. Mimo upływu czasu każdy człowiek dla swoich rodziców jest dzieckiem, choćby był w podeszłym wieku.
Dziecko to także symbol początku, nowego. Stąd np. obrazowe przedstawienie Nowego Roku to właśnie dziecko. Przymiotami każdego dziecka są czystość, niewinność, nieskażony stosunek do świata, brak doświadczenia. Każdej czynności wykonywanej przez dziecko towarzyszy spontaniczność.
Dziecko może być także kojarzone z pewną stabilizacją życiową. Jeżeli dorośli ludzie decydują się na posiadanie potomstwa, to mają świadomość tego, że są za nie odpowiedzialni. Nowe życie to początek nowej przyszłości.
Motyw dziecka jako samodzielnego bohatera pojawił się dopiero w literaturze romantycznej. Późniejsi pisarze uczynili świat dzieci najważniejszym z tematów literackich. Nie brak zatem utworów mówiących o urokach bycia dzieckiem, o radości towarzyszącej poznawaniu świata. Ale z drugiej strony pojawiają się także dzieła, w których na pierwszy plan wysuwają się cierpienie, choroba, bieda, koszmar nieszczęśliwego dzieciństwa.
Dzieciństwo to niezwykle ważny okres w życiu każdego człowieka, kojarzony zawsze z beztroską, brakiem odpowiedzialności, radosną zabawą, ale także z pierwszą nauką wszystkich podstawowych czynności życiowych. Przeżycia z wczesnej młodości determinują całe późniejsze życie. Dlatego ważne jest by było ono jak najbardziej szczęśliwe, wolne od wszelkich trosk i smutków.
Dzieciństwo w literaturze bywa arkadyjskim okresem beztroski. Ale niestety, życie pokazuje, że nie zawsze dzieciństwo to sielanka. Często w sztuce dzieciństwo jest ukazywane jako pełne cierpienia,
Dziecko to także symbol początku, nowego. Stąd np. obrazowe przedstawienie Nowego Roku to właśnie dziecko. Przymiotami każdego dziecka są czystość, niewinność, nieskażony stosunek do świata, brak doświadczenia. Każdej czynności wykonywanej przez dziecko towarzyszy spontaniczność.
Dziecko może być także kojarzone z pewną stabilizacją życiową. Jeżeli dorośli ludzie decydują się na posiadanie potomstwa, to mają świadomość tego, że są za nie odpowiedzialni. Nowe życie to początek nowej przyszłości.
Motyw dziecka jako samodzielnego bohatera pojawił się dopiero w literaturze romantycznej. Późniejsi pisarze uczynili świat dzieci najważniejszym z tematów literackich. Nie brak zatem utworów mówiących o urokach bycia dzieckiem, o radości towarzyszącej poznawaniu świata. Ale z drugiej strony pojawiają się także dzieła, w których na pierwszy plan wysuwają się cierpienie, choroba, bieda, koszmar nieszczęśliwego dzieciństwa.
Dzieciństwo to niezwykle ważny okres w życiu każdego człowieka, kojarzony zawsze z beztroską, brakiem odpowiedzialności, radosną zabawą, ale także z pierwszą nauką wszystkich podstawowych czynności życiowych. Przeżycia z wczesnej młodości determinują całe późniejsze życie. Dlatego ważne jest by było ono jak najbardziej szczęśliwe, wolne od wszelkich trosk i smutków.
Dzieciństwo w literaturze bywa arkadyjskim okresem beztroski. Ale niestety, życie pokazuje, że nie zawsze dzieciństwo to sielanka. Często w sztuce dzieciństwo jest ukazywane jako pełne cierpienia,
