Oran w czasie dżumy staje się miastem żałosnej rozpaczy. Już wcześniej zostaje przez narratora pokazane jako smutne i szare, piękne tylko podczas zimy. Epidemia zmienia je na jeszcze bardziej pozbawione radości. Nie tylko fakt, że stopniowo są zamykane kawiarnie czy sklepy powoduje wrażenie wymarcia miasta. Ci, którzy je tworzą, również stają się przygnębieni, nikt się nie śmieje, a z okien słychać tylko jęki umierających.
Element zamknięcia miasta na dziewięć miesięcy pozwala Camus pokazać, jak ludzie zachowują się w izolacji, dokonać bardziej dogłębnej analizy ich postępowania.
Element zamknięcia miasta na dziewięć miesięcy pozwala Camus pokazać, jak ludzie zachowują się w izolacji, dokonać bardziej dogłębnej analizy ich postępowania.
