Cierpienie fizyczne w Dżumie jest powszechne; umierający wymiotują krwią, próbują walczyć z bolesną, wycieńczającą chorobą. Najdokładniej jest opisana męka synka śledczego Othona oraz Tarrou.
Najuboższych mieszkańców miasta dżuma dotyka podwójnie-są nękani przez chorobę, a dodatkowo podwyżka cen żywności powoduje u nich głód. Czują się skrzywdzeni i upokorzeni.
Jednak o wiele gorszy jest ból psychiczny, który spowodowała epidemia. Ludzie cierpią, nie rozumiejąc powodu okrutnej choroby, są zdruzgotani odłączeniem od świata, przyjaciół, rodziny… Izolacja sprawia, że stają się nieczuli na krzywdę, każdy myśli o sobie, swoich żałościach i osamotnieniu. Cierpienie pozbawia ich elementarnych ludzkich uczuć i moralności.
Najuboższych mieszkańców miasta dżuma dotyka podwójnie-są nękani przez chorobę, a dodatkowo podwyżka cen żywności powoduje u nich głód. Czują się skrzywdzeni i upokorzeni.
Jednak o wiele gorszy jest ból psychiczny, który spowodowała epidemia. Ludzie cierpią, nie rozumiejąc powodu okrutnej choroby, są zdruzgotani odłączeniem od świata, przyjaciół, rodziny… Izolacja sprawia, że stają się nieczuli na krzywdę, każdy myśli o sobie, swoich żałościach i osamotnieniu. Cierpienie pozbawia ich elementarnych ludzkich uczuć i moralności.
