Albert Camus - życiorys
Albert Camus urodził się 7 listopada 1913 roku w Mondovi we francuskiej Algierii, zmarł 4 stycznia 1960 roku w Villeblevin. Był laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury - w 1957 roku uzyskał nagrodę za ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia. Wychował się na przedmieściach Algieru, był synem Hiszpanki i alzackiego robotnika. Rodzice nie byli wykształceni i jedynie matka znała alfabet. W 1930 roku otrzymał maturę i rozpoczął naukę na uniwersytecie w Algierze, gdzie studiował filozofię i historię kultury antycznej. Wstąpił do Partii Komunistycznej, jednak jego członkostwo nie trwało długo. Różnice w poglądach sprawiły, że został skreślony z listy.
W 1936 roku wraz z grupką przyjaciół założył Theatre de Travail (Teatr Pracy). Pierwsze przedstawienie odniosło niebywały sukces i przyniosło ogromną sławę. Grano także „Czas pogardy” Andre Malraux, następnie „Ajschylosa” i „Gorkiego”. Po rozwiązaniu teatru Camus założył teatr o nazwie L'Equipe. W latach 1937- 1940 Albert pisał artykuły w antykolonialnym dzienniku Alger Republicain. Jeden z jego artykułów został skrytykowany w kręgach literackich. Po tym upokarzającym wydarzeniu Camus wyjechał do Paryża, następnie kolejno do Lyonu i Oranu. W 1942 roku na stałe osiedlił się w stolicy Francji. Poznał tam Pascala Pio i wraz z nim redagował podziemne czasopismo Combat. Połączyła go również przyjaźń ze słynnym filozofem, J. P. Sartrem. Poróżniły ich jednak artykuły autorstwa Camus, które nie były zgodne z poglądami filozofa. Od tego momentu zaczęto utożsamiać Alberta Camus z egzystencjalizmem, jednak pisarz ostentacyjnie bronił się przed tym.
W roku 1947 porzucił zarówno aktywność polityczną, jak i dziennikarstwo. Postanowił poświęcić się twórczości i teatrowi. Zaciekle krytykował stalinizm. W 1960 roku zginął w wypadku samochodowym. Na jego nagrobku zostały wyryte jego własne słowa: „Tu rozumiem, co nazywają chwałą: "Prawo do miłości bez granic”.
Najważniejsze dzieła
Do najznakomitszych dzieł autora zaliczamy:"Zaślubiny",
"Dwie strony medalu",
"Śmierć szczęśliwa",
"Gody",
"Mit Syzyfa" (1942),
"Obcy" (1942),
"Kaligula",
"Nieporozumienie",
"Dżuma" (1947),
"Stan oblężenia",
"Listy do przyjaciela Niemca",
"Sprawiedliwi",
"Człowiek zbuntowany",
"Lato",
"Upadek",
"Wygnanie i królestwo",
"Artysta i jego epoka".
