„Dżuma” jest powieścią egzystencjalną, a więc wywodzącą się z filozofii, której twórcy głosili śmierć Boga. W ich mniemaniu człowiek nie potrzebuje sił nadprzyrodzonych, jest bowiem motywem sam w sobie, otacza go nicość i stąd jego poczucie pustki i osamotnienia.
Bohaterem, który wyznaje filozofię egzystencjalizmu jest Rieux. Twierdzi, że nie wierzy w Boga, bo inaczej przeczyłby sam sobie. Nie musiałby leczyć, zostawiając sprawę Stwórcy. Uważa też, że każdy, kto próbuje pokonać przeciwności losu i wykazuje siłę woli zaprzecza idei istnienia siły wyższej. Sam o sobie mówi, że znajduje się w ciemności i dlatego chciałby widzieć jasność.
Bohaterem, który wyznaje filozofię egzystencjalizmu jest Rieux. Twierdzi, że nie wierzy w Boga, bo inaczej przeczyłby sam sobie. Nie musiałby leczyć, zostawiając sprawę Stwórcy. Uważa też, że każdy, kto próbuje pokonać przeciwności losu i wykazuje siłę woli zaprzecza idei istnienia siły wyższej. Sam o sobie mówi, że znajduje się w ciemności i dlatego chciałby widzieć jasność.
