Anaruk, bohater książki, to dwunastoletni chłopiec mieszkający na Grenlandii. W pobliżu domu chłopca siedzibę miała stacja badawcza. Mały Eskimos zaprzyjaźnił się z tamtejszym polarnikiem i jego ekipą badawczą. Anaruka fascynowały przedmioty, które mężczyzna przywiózł ze sobą. Największe zainteresowanie wzbudzały ubrania uszyte z różnorodnych materiałów, które kontrastowały z monotonnymi skórami zdobiącymi Eskimosów. Polarnik w swojej osadzie dysponował profesjonalnymi narzędziami nieznanymi dotąd tubylcom.
Powierzchnia Grenlandii liczy dwa miliony kilometrów kwadratowych (dla porównania powierzchnia Polski jest siedem razy mniejsza). Zima panuje tu przez większą część roku. W lecie, które trwa zaledwie trzy miesiące, rodzina Anaruka, podobnie jak inni Eskimosi, przenosi się nad brzeg morza zamieszkując w namiotach zbudowanych ze skór. Rodzice chłopca czas ten wykorzystują na sporządzenie zimowych zapasów. Wypływają w morze specjalnymi kajakami zbudowanymi ze skór i zwierzęcych kości polując na foki za pomocą harpunów.
Życie w eskimoskiej osadzie toczy się spokojnie, mieszkańcy są wobec siebie życzliwi, a jakiekolwiek przestępstwa zdarzają się bardzo rzadko. Charakterystyczna i godna podziwu jest umiejętność współpracy cechująca tych ludzi. Widoczna jest ona na przykład podczas polowania na reny. Starcy oraz kobiety z dziećmi otaczają stado i krzykiem zaganiają zwierzęta w specjalnie przygotowane miejsce, w którym mężczyźni strzelając z łuków zabijają je. Następnie mężczyźni zdejmują z renów skórę, a kobiety ćwiartują mięso i sporządzają zapasy. Po polowaniu przystępuje się do gotowania zupy i przygotowania uczty. Eskimosi rzadko spożywają gotowane mięso, na co dzień zadowalają się surowymi posiłkami.
Mieszkańcy Grenlandii rozpoczęli przygotowania do zimy. Od ilości nagromadzonych
Powierzchnia Grenlandii liczy dwa miliony kilometrów kwadratowych (dla porównania powierzchnia Polski jest siedem razy mniejsza). Zima panuje tu przez większą część roku. W lecie, które trwa zaledwie trzy miesiące, rodzina Anaruka, podobnie jak inni Eskimosi, przenosi się nad brzeg morza zamieszkując w namiotach zbudowanych ze skór. Rodzice chłopca czas ten wykorzystują na sporządzenie zimowych zapasów. Wypływają w morze specjalnymi kajakami zbudowanymi ze skór i zwierzęcych kości polując na foki za pomocą harpunów.
Życie w eskimoskiej osadzie toczy się spokojnie, mieszkańcy są wobec siebie życzliwi, a jakiekolwiek przestępstwa zdarzają się bardzo rzadko. Charakterystyczna i godna podziwu jest umiejętność współpracy cechująca tych ludzi. Widoczna jest ona na przykład podczas polowania na reny. Starcy oraz kobiety z dziećmi otaczają stado i krzykiem zaganiają zwierzęta w specjalnie przygotowane miejsce, w którym mężczyźni strzelając z łuków zabijają je. Następnie mężczyźni zdejmują z renów skórę, a kobiety ćwiartują mięso i sporządzają zapasy. Po polowaniu przystępuje się do gotowania zupy i przygotowania uczty. Eskimosi rzadko spożywają gotowane mięso, na co dzień zadowalają się surowymi posiłkami.
Mieszkańcy Grenlandii rozpoczęli przygotowania do zimy. Od ilości nagromadzonych
2023-02-06 20:45:05