Miasto bywa ukazywane w literaturze jako symbol bezpiecznego miejsca - miejsca otoczonego grubymi murami, które oddzielają jego mieszkańców od wrogów. Stanowi też centrum postępu cywilizacyjnego, kultury, handlu, ośrodek życia społecznego i politycznego.
Z drugiej strony miasto bywa w literaturze przedstawiane również jako uosobienie zła, upadku moralnego, gdzie niepodzielną władzę sprawują kariera za wszelką cenę i pieniądze. Taki sposób opisu miasta nasilił się wraz z rozwojem tendencji antyurbanistycznych, kiedy to uznano, że życie w miejskim molochu, ciągle w biegu, jest sprzeczne z naturalnymi potrzebami człowieka. Miasto, w którym każdy walczy o przeżycie, przez niektórych pisarzy porównywane było do dżungli, a nawet pustyni (Albert Camus).
W literaturze polskiej temat miasta zagościł szerzej dopiero od XIX wieku.
Z drugiej strony miasto bywa w literaturze przedstawiane również jako uosobienie zła, upadku moralnego, gdzie niepodzielną władzę sprawują kariera za wszelką cenę i pieniądze. Taki sposób opisu miasta nasilił się wraz z rozwojem tendencji antyurbanistycznych, kiedy to uznano, że życie w miejskim molochu, ciągle w biegu, jest sprzeczne z naturalnymi potrzebami człowieka. Miasto, w którym każdy walczy o przeżycie, przez niektórych pisarzy porównywane było do dżungli, a nawet pustyni (Albert Camus).
W literaturze polskiej temat miasta zagościł szerzej dopiero od XIX wieku.
