Poemat rozpoczyna się zwrotem narratora do słuchaczy, w którym zdradza, że jest to opowieść o miłości i wyjawia tragiczny koniec historii – tytułowa para kochanków zginie.
Krainą Lonią włada Riwalen. Postanawia pomóc królowi Markowi, władającemu Kornwalią. W podzięce Marek oddaje mu za żonę swą siostrę Blancheflor. Zaraz po ślubie Riwalen dowiaduje się, że Morgan napadł jego ziemię, toteż wraca z żoną do swej ojczyzny. Zostawiwszy tam żonę pod opieką Rohałta wyruszył walczyć z najeźdźcą. Ginie. Blancheflor popada w cichą rozpacz, 4 dni później rodzi syna, któremu daje na imię Tristan, ponieważ, jak mówi, przybył na ziemię przez smutek. Zaraz po narodzinach Blancheflor umiera. Rohałt opiekuje się chłopcem; kiedy ten kończy 7 lat oddaje go pod opiekę Gorwenalowi, który uczy go walki, kodeksu rycerskiego, gry na harfie, jazdy konnej i myślistwa. Tristan wyrasta na pięknego i szlachetnego młodzieńca.
Pewnego dnia kupcy norwescy porywają Tristana. Mają pecha – zaczyna ich prześladować burza na morzu. Postanawiają wypuścić chłopca i gdy to robią morze się uspokaja. Tristan dotarł do obcej ziemi i czuje się samotny. Zauważa polowanie i dziwi się mu, ponieważ w jego stronach wyglądało ono inaczej. Myśliwi proszą go, by pokazał, jak u niego oprawia się zwierzynę. Zapraszają go do Tyntagielu – zamku króla Marka. Tristan służy Markowi 3 lata i zawiązuje się między nimi przyjaźń – do tego stopnia, że Tristan sypia w komnacie króla.
Wkrótce do Kornwalii przybywa Rohałt i wyjaśnia królowi, że Tristan jest jego siostrzeńcem. Przekonuje go, ponieważ pokazał karbunkuł (kamień szlachetny), który Marek ofiarował Blancheflor w prezencie ślubnym. Tristan wraca do Lonii, by wybawić ją z rąk Morgana. Udaje mu się to. Przekazuje Lonię Rohałtowi i wraca do Tyntagielu, zabierając ze sobą Gorwenal
