Fabuła "Pieśni o Rolandzie" podzielona jest na następujące części:
Ekspozycja - w niej zaprezentowano narady, które odbyto w Akwizgranie (siedziba Karola Wielkiego) i Saragossie
Część I - jej myślą przewodnią jest zależność narodu od działań jednostki
Część II - ukazuje, iż wada jednostki może doprowadzić do nieszczęścia większej liczby ludzi
Część III - wyraża triumf Karola Wielkiego nad nieprzyjacielem
Część IV - w niej przedstawiono zdrajcę – Ganelona.
Przez siedem lat cesarz świętego imperium, Karol Wielki, walczył w Hiszpanii z Saracenami, aż jedynym silnym stanowiskiem oporu dla religii chrześcijańskiej stała się Saragossa, w której rządził król Marsyl wraz z królową Bramimondą. Marsyl wiedział, że wkrótce może zostać pokonany. Podczas narady doradca saraceńskiego władcy, Blankandryn, zaproponował mu, by użył podstępu: przyrzecze Karolowi Wielkiemu, że jeżeli ten opuści Hiszpanię, Marsyl zostanie chrześcijaninem. Na potwierdzenie swej dobrej woli przesłałby także jako zakładników synów z wielkich rodów - według Blankandryna lepiej, żeby to oni zginęli, niż gdyby Karol Wielki miał zająć całą Hiszpanię. Marsyl wysyła posłów do chrześcijańskiego cesarza. Zobowiązuje się, że jeżeli Karol wycofa się, to nim upłynie miesiąc hiszpański władca pojawi się we Francji i zotanie wasalem cesarza.
Posłowie docierają do Karola, który akurat świętuje zdobycie Kordoby. Wysłuchuje propozycji Marsyla i żąda jakiegoś potwierdzenia jego zobowiązań. Zostaje poinformowany, iż na razie otrzyma zakładników jako gwarancję dobrej woli króla. Nazajutrz Karol Wielki udaje się na mszę, później zaś zwołuje naradę, na którą przybywają m.in. Roland, Oliwier i Ganelon. Roland uważa, że nie należy wierzyć Marsylowi, ponieważ już wcześniej dopuścił się zdrady - zabił dwóch francuskich hrabiów,
Ekspozycja - w niej zaprezentowano narady, które odbyto w Akwizgranie (siedziba Karola Wielkiego) i Saragossie
Część I - jej myślą przewodnią jest zależność narodu od działań jednostki
Część II - ukazuje, iż wada jednostki może doprowadzić do nieszczęścia większej liczby ludzi
Część III - wyraża triumf Karola Wielkiego nad nieprzyjacielem
Część IV - w niej przedstawiono zdrajcę – Ganelona.
Przez siedem lat cesarz świętego imperium, Karol Wielki, walczył w Hiszpanii z Saracenami, aż jedynym silnym stanowiskiem oporu dla religii chrześcijańskiej stała się Saragossa, w której rządził król Marsyl wraz z królową Bramimondą. Marsyl wiedział, że wkrótce może zostać pokonany. Podczas narady doradca saraceńskiego władcy, Blankandryn, zaproponował mu, by użył podstępu: przyrzecze Karolowi Wielkiemu, że jeżeli ten opuści Hiszpanię, Marsyl zostanie chrześcijaninem. Na potwierdzenie swej dobrej woli przesłałby także jako zakładników synów z wielkich rodów - według Blankandryna lepiej, żeby to oni zginęli, niż gdyby Karol Wielki miał zająć całą Hiszpanię. Marsyl wysyła posłów do chrześcijańskiego cesarza. Zobowiązuje się, że jeżeli Karol wycofa się, to nim upłynie miesiąc hiszpański władca pojawi się we Francji i zotanie wasalem cesarza.
Posłowie docierają do Karola, który akurat świętuje zdobycie Kordoby. Wysłuchuje propozycji Marsyla i żąda jakiegoś potwierdzenia jego zobowiązań. Zostaje poinformowany, iż na razie otrzyma zakładników jako gwarancję dobrej woli króla. Nazajutrz Karol Wielki udaje się na mszę, później zaś zwołuje naradę, na którą przybywają m.in. Roland, Oliwier i Ganelon. Roland uważa, że nie należy wierzyć Marsylowi, ponieważ już wcześniej dopuścił się zdrady - zabił dwóch francuskich hrabiów,
