George Bernard Shaw – biografia
George Bernard Shaw urodził się 26 lipca 1856 roku w Dublinie. Edukacja w życiu pisarza nie należała do regularnych i zorganizowanych, gdyż sam artysta nie tolerował harmonogramów czy jakichkolwiek planów narzuconych odgórnie. W 1876 roku przeprowadził się do Londynu, gdzie pracował w charakterze krytyka zarówno muzycznego, jak i teatralnego. Swoją karierę literacką rozpoczął jako nowelista. Pierwszym dziełem artysty, który wzbudził zainteresowanie publiczności był dramat „Kandydy”. Autor miał wówczas 47 lat, a jego utwory napisane do tego czasu nie trafiały w gusta czytelników. Jego bohaterom brakowało spontaniczności, analizował ludzkie zachowania nader intelektualnie szeregując ludzi na kilka sprecyzowanych kategorii. Nie dopuszczał płynnego przejścia pomiędzy archetypami, a opisywane relacje i kontakt międzyludzkie nie przypominały tych naturalnie występujących. George Bernard Shaw w 1904 roku stworzył „scenę idei” w londyńskim Royal Court Theatre. Podczas I wojny światowej opowiadał się za pokojowymi rozwiązaniami pisząc liczne artykuły propagandowe drwiące z nacjonalizmu, patriotyzmu i ksenofobii. W ostatnich latach życia porzucił dramat realistyczny na rzecz konwencji realistycznych. W 1925 roku otrzymał Literacką Nagrodę Nobla, a za fundusze uzyskane z nobilitacji założył angielsko- skandynawski fundusz, który miał na celu wspierać tłumaczy dzieł przede wszystkim Augusta Strindberga. Zmarł 2 listopada 1950 roku w Ayot St. Lawrence.
Największe dzieła Georga Bernarda Shawa
-
Kwintesencja ibsenizmu (1891)
-
Szczygli zaułek (1892)
-
Profesja pani Warren (1898)
-
Sztuki przyjemne i nieprzyjemne (1898)
-
Cezar i Kleopatra (1901)
-
Kandyda (1903)
-
Druga wyspa Johna Bulla (1904)
-
Człowiek i nadczłowiek (1905)
-
Major Barbara (1905)
-
Pigmalion. Romans w pięciu aktach (1912)
-
Wojna z punktu widzenia zdrowego rozsądku (1913)
-
Dom serc złamanych (1920)
-
Święta Joanna (1924)
-
Wielki kram (1930)
