Choć główna myśl utworu podzielona jest na dwie części i występują w niej dwie różne postaci, uznać jednak można, że podmiotem lirycznym jest sam Norwid. Za tą tezą przemawia fakt, że romantycy najczęściej utożsamiali swoich bohaterów ze sobą. Zbieżne są też przemyślenia, które wygłaszają Bogumił i Wiesław z tymi, których autorem był mazowiecki poeta.
Podmiot liryczny to przede wszystkim człowiek trzeźwo myślący i umiejący obserwować. Zauważył tragiczną kondycję kulturalną i starał się jej przeciwdziałać. Próbował zagrzać artystów do czynu. Zna swoje prawa twórcy i bez lęku korzysta z nich, chcąc wstrząsnąć sztywnymi ramami. Jego spostrzeżenia są nad wyraz trafne - widzi przerost formy nad treścią, odejście od natury na rzecz naśladownictwa poprzednich pokoleń, a przed wszystkim-zatracenie sensu i wiary w szczere tworzenie.
Dlatego proponuje odstępstwo od tych reguł i wysuwa swoje dogmaty. Nie są one jednak nieprzemyślane i bezsensowne; podmiot liryczny to człowiek o ogromnej erudycji. Pozwala mu to połączyć platoński postulat piękna z jego chrześcijańskim postrzeganiem.
Podmiot liryczny to przede wszystkim człowiek trzeźwo myślący i umiejący obserwować. Zauważył tragiczną kondycję kulturalną i starał się jej przeciwdziałać. Próbował zagrzać artystów do czynu. Zna swoje prawa twórcy i bez lęku korzysta z nich, chcąc wstrząsnąć sztywnymi ramami. Jego spostrzeżenia są nad wyraz trafne - widzi przerost formy nad treścią, odejście od natury na rzecz naśladownictwa poprzednich pokoleń, a przed wszystkim-zatracenie sensu i wiary w szczere tworzenie.
Dlatego proponuje odstępstwo od tych reguł i wysuwa swoje dogmaty. Nie są one jednak nieprzemyślane i bezsensowne; podmiot liryczny to człowiek o ogromnej erudycji. Pozwala mu to połączyć platoński postulat piękna z jego chrześcijańskim postrzeganiem.
Choć główna myśl utworu podzielona jest na dwie części i występują w niej dwie różne postaci, uznać jednak można, że podmiotem lirycznym jest sam Norwid. Za tą tezą przemawia fakt, że romantycy najczęściej utożsamiali swoich bohaterów ze sobą. Zbieżne są też przemyślenia, które wygłaszają Bogumił i Wiesław z tymi, których autorem był mazowiecki poeta.
Podmiot liryczny to przede wszystkim człowiek trzeźwo myślący i umiejący obserwować. Zauważył tragiczną kondycję kulturalną i starał się jej przeciwdziałać. Próbował zagrzać artystów do czynu. Zna swoje prawa twórcy i bez lęku korzysta z nich, chcąc wstrząsnąć sztywnymi ramami. Jego spostrzeżenia są nad wyraz trafne - widzi przerost formy nad treścią, odejście od natury na rzecz naśladownictwa poprzednich pokoleń, a przed wszystkim-zatracenie sensu i wiary w szczere tworzenie.
Dlatego proponuje odstępstwo od tych reguł i wysuwa swoje dogmaty. Nie są one jednak nieprzemyślane i bezsensowne; podmiot liryczny to człowiek o ogromnej erudycji. Pozwala mu to połączyć platoński postulat piękna z jego chrześcijańskim postrzeganiem.
Podmiot liryczny to przede wszystkim człowiek trzeźwo myślący i umiejący obserwować. Zauważył tragiczną kondycję kulturalną i starał się jej przeciwdziałać. Próbował zagrzać artystów do czynu. Zna swoje prawa twórcy i bez lęku korzysta z nich, chcąc wstrząsnąć sztywnymi ramami. Jego spostrzeżenia są nad wyraz trafne - widzi przerost formy nad treścią, odejście od natury na rzecz naśladownictwa poprzednich pokoleń, a przed wszystkim-zatracenie sensu i wiary w szczere tworzenie.
Dlatego proponuje odstępstwo od tych reguł i wysuwa swoje dogmaty. Nie są one jednak nieprzemyślane i bezsensowne; podmiot liryczny to człowiek o ogromnej erudycji. Pozwala mu to połączyć platoński postulat piękna z jego chrześcijańskim postrzeganiem.
