Motyw cierpienia niezawinionego - mimo że Hiob był człowiekiem głęboko wierzącym, spotkały go rozliczne cierpienia: stracił majątek, został osierocony przez dzieci, zachorował na trąd. Przyjaciele twierdzili, że cierpienie Hioba jest karą za winy. Hiob wiedział jednak, że jest niewinny. Niezawinione cierpienie jest centralnym punktem odniesienia i sensem wobec milczenia i bezczynności Boga. Zasada „sprawiedliwość będzie nagrodzona, a niegodziwość zostanie ukarana” zostaje podważona. Bóg jednak przemówił do Hioba, zapewnił go o pamięci i swej wszechobecności; że nie został zapomniany. Przeżywanie przez Hioba cierpienia stało się miarą ludzkiej godności. Cierpienie nie musi być następstwem grzechu – to niezwykle istotna konkluzja płynąca z tej historii.
