D'Artagnan to główny bohater powieści Dumasa o tytule "Trzej
muszkieterowie". Sam jest muszkieterem, ale czwartym, który w tytule
nie został uwzględniony. Kiedy go poznajemy, ma osiemnaście lat.
Pochodzi z południowofrancuskiej krainy Gaskonii, z której wyrosło
wielu odważnych mężów. Ojciec bohatera mówi mu: "Jesteś młody i musisz
być odważny z dwóch powodów: po pierwsze, bo jesteś Gaskończykiem, po
drugie, bo jesteś moim synem". Taki właśnie jest D'Artagnan - odważny
nie dlatego, ponieważ jest pewien słuszności swoich racji, a odważny,
ponieważ męstwo ma we krwi. Ściąga ono na bohatera nieszczęścia już na
początku utworu.
Młody bohater wyrusza do Paryża, by tam wstąpić do Akademii i zostać muszkieterem. Dostaje od ojca list polecający, jednakże zostaje on mu skradziony w drodze. Chłopak nie załamuje się tym faktem i dalej prze do przodu niczym burza, ponieważ posiada ambicję, którą musi zaspokoić. Jego pierwsze zetknięcie z paryskimi muszkieterami okazuje się dramatyczne - został wyzwany na pojedynek przez trzy osoby z tej grupy, ponieważ zdołał urazić je już pierwszego dnia swojego pobytu w stolicy. Chłopak jest odważny i przekonany o swoich umiejętnościach szermierskich, dlatego przyjmuje wyzwania i walczy Jego duma i arogancja graniczą z głupotą, ponieważ może przez nie zginąć. Jednak zyskuje uznanie trzech muszkieterów, którzy zobaczyli go w walce ze strażą, i zaoferowali mu swoją przyjaźń.
Kiedy bohater znajduje skromne mieszkanie, poznaje młodziutką żonę swego gospodarza, Konstancję Bonacieux. Już wkrótce okazuje się, że musi ją ratować, ponieważ została porwana, i podczas tej bohaterskiej akcji zakochuje się w niej z wzajemnością. Jednak jego miłość jest nie tyle wyrazem jego głębokiej uczuciowości, co raczej pokazuje, jak bardzo D'Artagnan wierzy w wizję siebie jako muszkietera. Wie, że prawdziwy rycerz musi posiadać wybrankę swego serca, której bezpieczeństwa musi chronić, dlatego Konstancja spada na niego niczym z nieba, dając bohaterowi szansę do zbliżenia się do swoich ideałów. O płytkości jego uczucia świadczy afekt do Milady. Aby móc się do niej zbliżyć, uwiódł jej służącą, Ketty. Następnie uwiódł Milady, która nawet o tym nie wiedziała, ponieważ wzięła go za swojego kochanka. Stawia to moralność bohatera pod znakiem zapytania i wyklucza z wizją głębokiej miłości ku Konstancji.
Jakkolwiek można na D'Artagnanie polegać, czego dowodem jest wypełnienie misji sprowadzenia z powrotem klejnotów z biżuterii królowej, to jednak jego uczciwość wobec władcy jest wątpliwa. Wiąże się w układ z kardynałem Richelieu, zgadzając się na zatajenie wszystkich intryg kardynała, i w zamian otrzymuje stanowisko porucznika muszkieterów. Jego marzenie spełnia się dzięki zdradzie króla. Zazwyczaj te fakty z jego życia wykorzystuje się, by dowieść, jakim sprytem się wykazywał w celu osiągnięcia swoich zamierzeń, jednak śmiem wątpić, czy cel zawsze uświęca środki.
D'Artagnan to bohater złożony, z jednej strony wielki bohater, który mimo swego młodego wieku jest skłonny do poświęceń w imię powierzonej mu sprawy, z drugiej strony - zdrajca i uwodziciel. Jednak celem Dumasa nie było wprawianie czytelnika w moralne rozterki dotyczące słuszności działań bohatera, a zapewnienie mu rozrywki, dlatego mimo błędów, jakie ma na swoim koncie czwarty muszkieter, uznajemy go za bohatera pozytywnego.
Młody bohater wyrusza do Paryża, by tam wstąpić do Akademii i zostać muszkieterem. Dostaje od ojca list polecający, jednakże zostaje on mu skradziony w drodze. Chłopak nie załamuje się tym faktem i dalej prze do przodu niczym burza, ponieważ posiada ambicję, którą musi zaspokoić. Jego pierwsze zetknięcie z paryskimi muszkieterami okazuje się dramatyczne - został wyzwany na pojedynek przez trzy osoby z tej grupy, ponieważ zdołał urazić je już pierwszego dnia swojego pobytu w stolicy. Chłopak jest odważny i przekonany o swoich umiejętnościach szermierskich, dlatego przyjmuje wyzwania i walczy Jego duma i arogancja graniczą z głupotą, ponieważ może przez nie zginąć. Jednak zyskuje uznanie trzech muszkieterów, którzy zobaczyli go w walce ze strażą, i zaoferowali mu swoją przyjaźń.
Kiedy bohater znajduje skromne mieszkanie, poznaje młodziutką żonę swego gospodarza, Konstancję Bonacieux. Już wkrótce okazuje się, że musi ją ratować, ponieważ została porwana, i podczas tej bohaterskiej akcji zakochuje się w niej z wzajemnością. Jednak jego miłość jest nie tyle wyrazem jego głębokiej uczuciowości, co raczej pokazuje, jak bardzo D'Artagnan wierzy w wizję siebie jako muszkietera. Wie, że prawdziwy rycerz musi posiadać wybrankę swego serca, której bezpieczeństwa musi chronić, dlatego Konstancja spada na niego niczym z nieba, dając bohaterowi szansę do zbliżenia się do swoich ideałów. O płytkości jego uczucia świadczy afekt do Milady. Aby móc się do niej zbliżyć, uwiódł jej służącą, Ketty. Następnie uwiódł Milady, która nawet o tym nie wiedziała, ponieważ wzięła go za swojego kochanka. Stawia to moralność bohatera pod znakiem zapytania i wyklucza z wizją głębokiej miłości ku Konstancji.
Jakkolwiek można na D'Artagnanie polegać, czego dowodem jest wypełnienie misji sprowadzenia z powrotem klejnotów z biżuterii królowej, to jednak jego uczciwość wobec władcy jest wątpliwa. Wiąże się w układ z kardynałem Richelieu, zgadzając się na zatajenie wszystkich intryg kardynała, i w zamian otrzymuje stanowisko porucznika muszkieterów. Jego marzenie spełnia się dzięki zdradzie króla. Zazwyczaj te fakty z jego życia wykorzystuje się, by dowieść, jakim sprytem się wykazywał w celu osiągnięcia swoich zamierzeń, jednak śmiem wątpić, czy cel zawsze uświęca środki.
D'Artagnan to bohater złożony, z jednej strony wielki bohater, który mimo swego młodego wieku jest skłonny do poświęceń w imię powierzonej mu sprawy, z drugiej strony - zdrajca i uwodziciel. Jednak celem Dumasa nie było wprawianie czytelnika w moralne rozterki dotyczące słuszności działań bohatera, a zapewnienie mu rozrywki, dlatego mimo błędów, jakie ma na swoim koncie czwarty muszkieter, uznajemy go za bohatera pozytywnego.
