Poczwarka - Problematyka

Powieść Terakowskiej opowiada o zmaganiu się z okrutnym, niesprawiedliwym losem i ciężką chorobą, a także o różnym postrzeganiu miłości. Adam i Ewa są szczęśliwym małżeństwem, któremu wszystko doskonale się układa. Mają dużo pieniędzy, dobrą pracę i piękny dom. Do pełni szczęścia brakuje im tylko dziecka. I kiedy wydaje się, że i to im się „udaje”, nagle coś staje na przeszkodzie – choroba, rozpaczliwe rozczarowanie, niemoc przezwyciężenia strachu, wstrętu, brak gotowości do stawienia czoła tej trudnej sytuacji. Dziewczynka – nazywana Myszką – rodzi się z ciężkim zespołem Downa i ciemną plamką w mózgu. Jest jak tytułowa poczwarka – ślini się, jest niezaradna, jej ruchy są niezgrabne, powieki i nogi ciągle ociężałe, wciąż się trzęsie, wymachuje rękami, pragnąc jakby wyzwolić się ze „skorupy swego ciała”. Jej sposobem wyrażania uczuć i kontaktowania się z rodziną jest taniec; pragnie w nim najpiękniej oddać siebie i w nim tylko czuje się wolna jak motyl.

W postawach, jakie przyjmują rodzice Myszki, przedstawione zostały różne sposoby patrzenia na niepełnosprawność. Po początkowym rozczarowaniu i buncie Ewa zaczyna akceptować sytuację i otaczać Myszkę opieką, wspierać i chronić ja przed złowrogim otoczeniem. Tymczasem Adama sytuacja ta przerasta, wydaje się przytłoczony chorobą córki. W konsekwencji oddala się od rodziny i nie potrafi okazać córce miłości. Ważniejsze jest dla niego zachowanie dobrego imienia i pozycji społecznej, aniżeli zapewnienie rodzinie pomocy, przyjęcie na siebie odpowiedzialności i podjęcie próby zmierzenia się z tą trudną sytuacją.

Choroba córki oddala od siebie małżonków – spędzają ze sobą coraz mniej czasu i coraz częściej myślą o rozwodzie. Próbie została poddana siła ich miłości. Do rozwodu wprawdzie nie doszło, ale relacje między Adamem i Ewą wyraźnie