Gabrysia Borejko - charakterystyka • Kwiat kalafiora

Córka państwa Borejków, Mili i Ignacego, najstarsza z czworga rodzeństwa (siostra Idy, Natalii i Patrycji). Gabrysia mieszka wspólnie z rodzicami w Poznaniu w dzielnicy Jeżyce. Jest siedemnastoletnią blondynką o smukłej, wysportowanej sylwetce, którą zawdzięcza codziennym ćwiczeniom oraz uprawianej z ogromną pasją koszykówce. Ma przycięte, krótkie włosy i rumianą twarz pokrytą obficie piegami, zaś spod mocno zarysowanych brwi przebija ufne spojrzenie kasztanowych oczu. Gabrysia nie przejmuje się elegancją – zazwyczaj ubiera znoszone dżinsy i kurtkę. Jest bardzo inteligentna. W szkole najlepsza jest z przedmiotów humanistycznych (nie cierpi fizyki), do których pasję odziedziczyła po ojcu. Gabrysia ma życzliwe, wesołe usposobienie, którym zaskarbia sobie przyjaźń kolegów i miłość Janusza Pyziaka – z nim połączy ją prawdziwe, głębokie uczucie. Jest też pracowita i odpowiedzialna, zawsze gotowa do pomocy inny. Świetnie radzi sobie z ogromem obowiązków w domu, którym musi sprostać, podczas pobytu chorej mamy w szpitalu. Zdaje więc sprawdzian z dojrzałości i w przemianie tej dostrzega, jak wiele obowiązków spoczywa na ludziach dorosłych.

Gabrysia ma też w sobie wielkie pokłady współczucia i empatii. Wspólnie z przyjaciółmi wychodzą z inicjatywą założenia grupy ESD – Eksperymentalny Sygnał Dobra – która ma pomagać innym poprzez wysyłanie im szczerego uśmiechu. Gabrysia jako niepoprawna romantyczka w trudnych sytuacjach schodzi jednak na ziemię i przejawia racjonalne podejście do życia. Nie jest lekkoduchem – jej pracowitość, skromność, ambicja i odpowiedzialność sprawiają, że potrafi czule zaopiekować się rodzeństwem, wypełniać domowe obowiązki, czym też przygotowuje się do przyszłej roli żony i matki. Już jako nastolatka myśli w sposób dojrzały, ostatecznie nie boi się zaufać niepoprawnemu