Na pierwszy plan wysuwają się perypetie i miłosne zawirowania dwóch najstarszych córek Borejków, Idy i Gabrysi. W powieści dominuje zwłaszcza problematyka dnia codziennego. Ukazane są więc odwiedziny sąsiadki Szczepańskiej, urodzinowa prywatka u Anieli Kowalik, spotkania grupy dyskusyjnej ESD, urodziny ojca. Poruszone zostają też kwestie szkolne.
„Kwiat kalafiora” to powieść, która spełnia swój cel wychowawczy, a sposób, w jaki autorka opowiada o zmaganiu się z życiowymi problemami dorastających nastolatków, czyni ich perypetie bliższe czytelnikowi – mimo upływu czasu, nadal możemy odszukiwać w nich wiele drogocennych wskazań. Całość opowiedziana z odrobiną humoru jest lekturą o urzekającym, niepowtarzalnym wręcz klimacie, dzięki któremu jeszcze chętniej przenosimy się do życzliwego świata w mieszkaniu państwa Borejków na Roosevelta 5 i żyjemy ich problemami.
MOTYWY W POWIEŚCI
W powieści pojawia się motyw dojrzewania i związanych z nim problemów, z którymi muszą zmierzyć się nastolatkowie, a zwłaszcza główna bohaterka – Gabrysia Borejko. W bohaterce dokonuje się wyraźna przemiana na skutek konieczności przejęcia obowiązków dorosłych (nagły pobyt mamy w szpitalu). Okazuje się to dla Gabrysi doskonałą lekcją życia i okazją do poznania trudów, z jakimi na co dzień borykają się rodzice. Uwidacznia się tu więc również motyw córki oraz motyw domu – Gabrysia stara się dobrze spełniać swoje obowiązki, być podporą dla rodzeństwa i zastępować im mamę.
W tym nieoczekiwanym wejściu w dorosłość pomagają Gabrysi jak zwykle niezawodni przyjaciele, stąd pojawiający się w książce motyw przyjaźni. Wiązać go będziemy z dość oryginalnym pomysłem młodych ludzi, by założyć grupę dyskusyjną o nazwie Eksperymentalny Sygnał Dobra. Celem tej grupy jest udzielanie pomocy przypadkowym ludziom poprzez wysyłanie im bezcennego, ale i nic nie kosztującego, uśmiechu. Poprzez opis i działania tej grupy autorka stara się skontrastować szarą, ponurą rzeczywistość PRL-u, w której ludzie są często wrogo do siebie nastawieni, ze szlachetną ideą młodych ludzi chcących nieść bezwarunkową i szczerą pomoc tym, którzy jej potrzebują.
Istotnym motywem jest też motyw miłości i uczuciowych rozczarowań. Miłość Gabrysi do Janusza Pyziaka dojrzewa stopniowo, Gabrysia po początkowym rozczarowaniu jego mało skutecznymi podrywami i zagrywkami w końcu przekonuje się do niego i zaczyna zauważać w nim kogoś więcej niż zwykłego przyjaciela, a także żywić do niego prawdziwe, dojrzałe i głębokie uczucie. Motyw miłości został zobrazowany też na przykładzie uczucia Idy do niejakiego Klaudiusza oraz Anieli do Robrojka.
