Ewelina Krzycka - charakterystyka • Dobra Pani

Główna bohaterka utworu, tytułowa ,,dobra pani”. Od wielu lat wdowa, bezdzietna, o znacznym majątku. Jest kobietą piękną i elegancką, dba o siebie i swój wykwintny wygląd. Od dwóch lat mieszka w małym miasteczku, Ongrodzie, do którego jak sama mówi, jest przykuta różnymi kłopotami i interesami. Jej majątek zostawiony przez męża sprawia, że jest najzamożniejszą osobą w okolicy. Jej pałacyk jest pod opieką służących i lokai, nad którymi pieczę sprawuje panna Czernicka. Tęskni za salonowym życiem, zagranicznymi podróżami i charytatywnymi wielkomiejskimi kwestami, gdzie mogła być podziwiana za swoją dobroduszność. Ma naturę artystki i estetki. Tak naprawdę obraz nędzy ludzi ubogich wywołuje niej uczucie wstrętu i odrazę. Z potrzeby serca przygarnia 5-letnią sierotę, Helcię. Pomimo tego, iż zapewnia, że będzie kochać przygarniętą przez siebie Helcię całym sercem, postępuje inaczej. Przygarnięcie sieroty traktowała jedynie jako akt zadośćuczynienia swojej pysze i próżności. Uważając się za dobroczyńcę i gorącą filantropkę, okazałą się osobą cyniczną i dwulicową. Helcię traktowała jak przedmiot, który może mieć na własność, by sprawiał jej przyjemność. Właściwą opiekunką Helci była panna Czernicka, która dbałą o dziewczynkę w codziennym trudzie. Słomiany zapał pani Eweliny szybko się skończył – dziewczynka zaczęła ją nudzić i jej przeszkadzać. Porzuca ją, odsyłając z powrotem do domu Jana i Janowej, a sama wyjeżdża do Włoch za swoją nową fascynacją – przystojnym muzykiem.