Obiekt westchnień i przyczyna cierpień Wertera. Ukochana bohatera, narzeczona, a później żona Alberta.
Kobieta dobra i szlachetna, łagodna jak strój który nosiła – białą suknię z różowymi kokardkami. Kobieta lojalna i wierna zasadom, choć Werter nie jest obcy jej sercu (wbrew wszystkiemu rodzi się w niej uczucie do przyjaciela), pozostaje wierna złożonemu przyrzeczeniu i ani myśli porzucić Alberta. Wyżej ceniła sobie poczucie bezpieczeństwa jakie dawał jej mąż, niż duchowe uciechy z Werterem.
Jej przywiązanie do wartości rodzinnych oddaje fakt, że odrzuciła zaloty kochanka, nie chciała burzyć swego domowego szczęścia mimo, iż zdawała sobie sprawę ze skłonności samobójczych Wertera. Przeczuwała, że Werter planuje samobójstwo, jego śmierć sprawiła jej wielkie cierpienie.
Kobieta dobra i szlachetna, łagodna jak strój który nosiła – białą suknię z różowymi kokardkami. Kobieta lojalna i wierna zasadom, choć Werter nie jest obcy jej sercu (wbrew wszystkiemu rodzi się w niej uczucie do przyjaciela), pozostaje wierna złożonemu przyrzeczeniu i ani myśli porzucić Alberta. Wyżej ceniła sobie poczucie bezpieczeństwa jakie dawał jej mąż, niż duchowe uciechy z Werterem.
Jej przywiązanie do wartości rodzinnych oddaje fakt, że odrzuciła zaloty kochanka, nie chciała burzyć swego domowego szczęścia mimo, iż zdawała sobie sprawę ze skłonności samobójczych Wertera. Przeczuwała, że Werter planuje samobójstwo, jego śmierć sprawiła jej wielkie cierpienie.
