Cały dzionek słonko
Po niebie chodziło;
Czego nie widziało!
Na co nie patrzyło!
Widziało nasz domek,
Jak się budzi rankiem,
Jak Magda na pole
Niesie mleko dzbankiem...
Jak Wojtek wyciąga
Ze studni żurawia,
Jak się mały Janek
Z Wiernusiem zabawia...
Widziało, jak owczarz
Pędzi owce siwe,
Jak Antek karemu
Rozczesuje grzywę...
Widziało gołąbki,
Jak na dach nasz lecą
I trzepią w skrzydełka,
I pod zorzę świecą.
Widziało, jak Zosia
Z kluczykami chodzi,
Jak liźnie śmietany,
Choć się to nie godzi...
Widziało, jak Kuba
Pługiem w polu orze,
Jak wołki pogania,
Żeby było zboże...
Widziało pod lasem,
Jak się pasą krowy,
Jak tam pokrzykuje
Nasz ciołeczek płowy...
Widziało, jak Kasia
Biały ser ogrzewa,
Jak Stach konie poi,
A gwiżdże, a śpiewa...
Widziało, jak wszyscy
Po pracy zasiedli
I z misy głębokiej
Łyżkami barszcz jedli.
,,Zła zima”
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
Szczypie w nosy, szczypie w uszy
Mroźnym śniegiem w oczy prószy,
Wichrem w polu gna!
Nasza zima zła!
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
Płachta na niej długa, biała,
W ręku gałąź oszroniała,
A na plecach drwa...
Nasza zima zła!
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
A my jej się nie boimy,
Dalej śnieżkiem w plecy zimy,
Niech pamiątkę ma!
Nasza zima zła!
,,Choinka w lesie”
— A kto tę choinkę
Zasiał w ciemnym lesie?
— Zasiał ci ją ten wiaterek,
Co nasionka niesie.
— A kto tę choinkę
Ogrzał w ciemnym boru?
— Ogrzało ja to słoneczko
Z niebieskiego dworu.
— A kto tę choinkę
Poił w ciemnym gaju?
— Jasne ją poiły rosy
I woda z ruczaju.
— A kto tę choinkę
Wyhodował z ziarna?
— Wychowała ją mateńka,
Ziemia nasza czarna!
,,Pojedziemy w cudny kraj”
Patataj, patataj,
Pojedziemy w cudny kraj!
Tam, gdzie Wisła modra płynie,
Szumią zboża na równinie.
Pojedziemy, patataj,
A jak zowie się ten kraj?
,,Kukułeczka”
Po tym ciemnym boru
Kukułeczka kuka,
Z ranka do wieczora
Gniazdka sobie szuka.
Kuku! Kuku!
Gniazdka sobie szuka.
— A ty, kukułeczko,
Co na drzewach siadasz,
Jakie ty nowiny
W lesie rozpowiadasz?
Kuku! Kuku!
W lesie rozpowiadasz?
— Leciałam ja w maju
Z ciepłego wyraju,
Zagubiłam w drodze
Ścieżynkę do gaju!
Kuku! Kuku!
Ścieżynkę do gaju!
Zgubiłam ścieżkę
Do gniazdeczka mego,
Teraz latam, teraz kukam,
Ot, już wiesz dlaczego.
Kuku! Kuku!
Ot, już wiesz dlaczego
,,Stefek Burczymucha”
O
większego trudno zucha,
Jak był Stefek Burczymucha...
— Ja
nikogo się nie boję!
Choćby niedźwiedź... to
dostoję!
Wilki?... Ja ich całą zgraję
Pozabijam i
pokraję!
Te hieny, te lamparty
To są dla mnie czyste żarty!
A
pantery i tygrysy
Na sztyk wezmę u swej spisy!
Lew!... Cóż
lew jest?! — Kociak duży!
Naczytałem się podróży!
I znam
tego jegomości,
Co zły tylko, kiedy pości.
Szakal, wilk?...
Straszna nowina!
To jest tylko większa psina!...
(Brysia mijam
zaś z daleka,
Bo nie lubię, gdy kto szczeka!)
Komu zechcę,
to dam radę!
Zaraz na ocean jadę
I nie będę Stefkiem
chyba,
Jak nie chwycę wieloryba! —
I tak przez dzień
boży cały
Zuch nasz trąbi swe pochwały.
Aż raz usnął
gdzieś na sianie...
Wtem się budzi niespodzianie.
Patrzy, a
tu jakieś zwierzę
Do śniadania mu się bierze.
Jak nie
zerwie się na nogi,
Jak nie wrzaśnie z wielkiej trwogi! —
Pędzi
jakby chart ze smyczy...
— Tygrys, tato! Tygrys! — krzyczy.
—
Tygrys?... — ojciec się zapyta.
— Ach, lew może!... Miał
kopyta
Straszne! Trzy czy cztery nogi,
Paszczę taką! Przy tym
rogi...
— Gdzież to było?
— Tam na sianie.
Właśnie
porwał mi śniadanie...
Idzie ojciec, służba
cała,
Patrzą... a tu myszka mała,
Polna myszka siedzi
sobie
I ząbkami serek skrobie!...
,,Co słonko widziało”
Cały dzionek słonko
Po niebie chodziło;
Czego nie widziało!
Na co nie patrzyło!
Widziało nasz domek,
Jak się budzi rankiem,
Jak Magda na pole
Niesie mleko dzbankiem...
Jak Wojtek wyciąga
Ze studni żurawia,
Jak się mały Janek
Z Wiernusiem zabawia...
Widziało, jak owczarz
Pędzi owce siwe,
Jak Antek karemu
Rozczesuje grzywę...
Widziało gołąbki,
Jak na dach nasz lecą
I trzepią w skrzydełka,
I pod zorzę świecą.
Widziało, jak Zosia
Z kluczykami chodzi,
Jak liźnie śmietany,
Choć się to nie godzi...
Widziało, jak Kuba
Pługiem w polu orze,
Jak wołki pogania,
Żeby było zboże...
Widziało pod lasem,
Jak się pasą krowy,
Jak tam pokrzykuje
Nasz ciołeczek płowy...
Widziało, jak Kasia
Biały ser ogrzewa,
Jak Stach konie poi,
A gwiżdże, a śpiewa...
Widziało, jak wszyscy
Po pracy zasiedli
I z misy głębokiej
Łyżkami barszcz jedli.
,,Zła zima”
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
Szczypie w nosy, szczypie w uszy
Mroźnym śniegiem w oczy prószy,
Wichrem w polu gna!
Nasza zima zła!
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
Płachta na niej długa, biała,
W ręku gałąź oszroniała,
A na plecach drwa...
Nasza zima zła!
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
A my jej się nie boimy,
Dalej śnieżkiem w plecy zimy,
Niech pamiątkę ma!
Nasza zima zła!
,,Choinka w lesie”
— A kto tę choinkę
Zasiał w ciemnym lesie?
— Zasiał ci ją ten wiaterek,
Co nasionka niesie.
— A kto tę choinkę
Ogrzał w ciemnym boru?
— Ogrzało ja to słoneczko
Z niebieskiego dworu.
— A kto tę choinkę
Poił w ciemnym gaju?
— Jasne ją poiły rosy
I woda z ruczaju.
— A kto tę choinkę
Wyhodował z ziarna?
— Wychowała ją mateńka,
Ziemia nasza czarna!
,,Pojedziemy w cudny kraj”
Patataj, patataj,
Pojedziemy w cudny kraj!
Tam, gdzie Wisła modra płynie,
Szumią zboża na równinie.
Pojedziemy, patataj,
A jak zowie się ten kraj?
,,Kukułeczka”
Po tym ciemnym boru
Kukułeczka kuka,
Z ranka do wieczora
Gniazdka sobie szuka.
Kuku! Kuku!
Gniazdka sobie szuka.
— A ty, kukułeczko,
Co na drzewach siadasz,
Jakie ty nowiny
W lesie rozpowiadasz?
Kuku! Kuku!
W lesie rozpowiadasz?
— Leciałam ja w maju
Z ciepłego wyraju,
Zagubiłam w drodze
Ścieżynkę do gaju!
Kuku! Kuku!
Ścieżynkę do gaju!
Zgubiłam ścieżkę
Do gniazdeczka mego,
Teraz latam, teraz kukam,
Ot, już wiesz dlaczego.
Kuku! Kuku!
Ot, już wiesz dlaczego
,,Stefek Burczymucha”
O
większego trudno zucha,
Jak był Stefek Burczymucha...
— Ja
nikogo się nie boję!
Choćby niedźwiedź... to
dostoję!
Wilki?... Ja ich całą zgraję
Pozabijam i
pokraję!
Te hieny, te lamparty
To są dla mnie czyste żarty!
A
pantery i tygrysy
Na sztyk wezmę u swej spisy!
Lew!... Cóż
lew jest?! — Kociak duży!
Naczytałem się podróży!
I znam
tego jegomości,
Co zły tylko, kiedy pości.
Szakal, wilk?...
Straszna nowina!
To jest tylko większa psina!...
(Brysia mijam
zaś z daleka,
Bo nie lubię, gdy kto szczeka!)
Komu zechcę,
to dam radę!
Zaraz na ocean jadę
I nie będę Stefkiem
chyba,
Jak nie chwycę wieloryba! —
I tak przez dzień
boży cały
Zuch nasz trąbi swe pochwały.
Aż raz usnął
gdzieś na sianie...
Wtem się budzi niespodzianie.
Patrzy, a
tu jakieś zwierzę
Do śniadania mu się bierze.
Jak nie
zerwie się na nogi,
Jak nie wrzaśnie z wielkiej trwogi! —
Pędzi
jakby chart ze smyczy...
— Tygrys, tato! Tygrys! — krzyczy.
—
Tygrys?... — ojciec się zapyta.
— Ach, lew może!... Miał
kopyta
Straszne! Trzy czy cztery nogi,
Paszczę taką! Przy tym
rogi...
— Gdzież to było?
— Tam na sianie.
Właśnie
porwał mi śniadanie...
Idzie ojciec, służba
cała,
Patrzą... a tu myszka mała,
Polna myszka siedzi
sobie
I ząbkami serek skrobie!...
