Streszczenie – wiersz wyraża zaniepokojenie sytuacją narodu polskiego, pozbawionego wolności i nadziei na jej odzyskanie – przegrane kolejne powstanie narodowe (Styczniowe), represje i zsyłki. Autorka wyraża jednak przekonanie, że nie wszystko zostało stracone, a tragiczny los kiedyś się odwróci.
Motyw wiersza – tęsknota za niepodległością Polski, jednocześnie realistyczne stwierdzenie faktu, że nic nie wskazuje na to, by w rychłej perspektywie naród odzyskał wolność.
Sytuacja liryczna – monolog podmiotu lirycznego, wyliczającego niepowodzenia i klęski narodu polskiego w formie przenośni i porównań.
Analiza i interpretacja wiersza – utwór złożony z siedmiu zwrotek, każda po sześć wersów. Autorka stosuje przenośnie, by porównać los narodu do ślepego pieśniarza, który wie, że nie ujrzy nigdy słońca, mimo to podnosi w niebo oczy wierząc w nadejście dnia. W kolejnych zwrotkach przenośnie („...odleciały te ptaki daleko, co nam na skrzydłach niosły chwały zorze”) oddają sytuację kraju, który nie ma już sił na walkę o niepodległość, na wywołanie kolejnego powstania. „Sam Bóg zagasił nad nami pochodnię” – to kolejna przenośnia, ukazująca tragiczne położenie narodu polskiego. Ten pesymizm złagodzony jest w ostatniej zwrotce, gdzie podmiot liryczny stwierdza, że mimo wszystko wierzy w odrodzenie się Polski.
Podmiot liryczny – pierwszoosobowy, liryka bezpośrednia, podmiot opowiada o swoich uczuciach i przekonaniach.
Motyw wiersza – tęsknota za niepodległością Polski, jednocześnie realistyczne stwierdzenie faktu, że nic nie wskazuje na to, by w rychłej perspektywie naród odzyskał wolność.
Sytuacja liryczna – monolog podmiotu lirycznego, wyliczającego niepowodzenia i klęski narodu polskiego w formie przenośni i porównań.
Analiza i interpretacja wiersza – utwór złożony z siedmiu zwrotek, każda po sześć wersów. Autorka stosuje przenośnie, by porównać los narodu do ślepego pieśniarza, który wie, że nie ujrzy nigdy słońca, mimo to podnosi w niebo oczy wierząc w nadejście dnia. W kolejnych zwrotkach przenośnie („...odleciały te ptaki daleko, co nam na skrzydłach niosły chwały zorze”) oddają sytuację kraju, który nie ma już sił na walkę o niepodległość, na wywołanie kolejnego powstania. „Sam Bóg zagasił nad nami pochodnię” – to kolejna przenośnia, ukazująca tragiczne położenie narodu polskiego. Ten pesymizm złagodzony jest w ostatniej zwrotce, gdzie podmiot liryczny stwierdza, że mimo wszystko wierzy w odrodzenie się Polski.
Podmiot liryczny – pierwszoosobowy, liryka bezpośrednia, podmiot opowiada o swoich uczuciach i przekonaniach.
Streszczenie – wiersz wyraża zaniepokojenie sytuacją narodu polskiego, pozbawionego wolności i nadziei na jej odzyskanie – przegrane kolejne powstanie narodowe (Styczniowe), represje i zsyłki. Autorka wyraża jednak przekonanie, że nie wszystko zostało stracone, a tragiczny los kiedyś się odwróci.
Motyw wiersza – tęsknota za niepodległością Polski, jednocześnie realistyczne stwierdzenie faktu, że nic nie wskazuje na to, by w rychłej perspektywie naród odzyskał wolność.
Sytuacja liryczna – monolog podmiotu lirycznego, wyliczającego niepowodzenia i klęski narodu polskiego w formie przenośni i porównań.
Analiza i interpretacja wiersza – utwór złożony z siedmiu zwrotek, każda po sześć wersów. Autorka stosuje przenośnie, by porównać los narodu do ślepego pieśniarza, który wie, że nie ujrzy nigdy słońca, mimo to podnosi w niebo oczy wierząc w nadejście dnia. W kolejnych zwrotkach przenośnie („...odleciały te ptaki daleko, co nam na skrzydłach niosły chwały zorze”) oddają sytuację kraju, który nie ma już sił na walkę o niepodległość, na wywołanie kolejnego powstania. „Sam Bóg zagasił nad nami pochodnię” – to kolejna przenośnia, ukazująca tragiczne położenie narodu polskiego. Ten pesymizm złagodzony jest w ostatniej zwrotce, gdzie podmiot liryczny stwierdza, że mimo wszystko wierzy w odrodzenie się Polski.
Podmiot liryczny – pierwszoosobowy, liryka bezpośrednia, podmiot opowiada o swoich uczuciach i przekonaniach.
Motyw wiersza – tęsknota za niepodległością Polski, jednocześnie realistyczne stwierdzenie faktu, że nic nie wskazuje na to, by w rychłej perspektywie naród odzyskał wolność.
Sytuacja liryczna – monolog podmiotu lirycznego, wyliczającego niepowodzenia i klęski narodu polskiego w formie przenośni i porównań.
Analiza i interpretacja wiersza – utwór złożony z siedmiu zwrotek, każda po sześć wersów. Autorka stosuje przenośnie, by porównać los narodu do ślepego pieśniarza, który wie, że nie ujrzy nigdy słońca, mimo to podnosi w niebo oczy wierząc w nadejście dnia. W kolejnych zwrotkach przenośnie („...odleciały te ptaki daleko, co nam na skrzydłach niosły chwały zorze”) oddają sytuację kraju, który nie ma już sił na walkę o niepodległość, na wywołanie kolejnego powstania. „Sam Bóg zagasił nad nami pochodnię” – to kolejna przenośnia, ukazująca tragiczne położenie narodu polskiego. Ten pesymizm złagodzony jest w ostatniej zwrotce, gdzie podmiot liryczny stwierdza, że mimo wszystko wierzy w odrodzenie się Polski.
Podmiot liryczny – pierwszoosobowy, liryka bezpośrednia, podmiot opowiada o swoich uczuciach i przekonaniach.
