Powieść ma formę pamiętnika stylizowanego na język Jana Chryzostoma Paska. To polszczyzna używana przez szlachtę w XVII w., pojawia się także mesjanistyczna terminologia rodem z XIX w., a także dziwaczna frazeologia i tak samo dziwna pisownia. Gombrowicz nawiązuje do języka Polski szlacheckiej, do Mickiewicza i Sienkiewicza.
