Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
ZAMKNIJ X

Rozmowa Mistrza Polikarpa ze śmiercią - Informacje ogólne

Utwór jest najdłuższym polskim wierszem średniowiecznym. Zachowało się jego 498 wersów. „Rozmowa...” utrzymana została w tonie moralizatorsko-dydaktycznym. Jej źródła wypływają z długotrwałej chrześcijańskiej tradycji rozważań o śmierci, obejmujących krąg tzw. czterech spraw ostatecznych:

- mękę agonii i samą śmierć
- sąd ostateczny
- niebo
- piekło

Literatura poświęcona tematowi śmierci formuje się już od III wieku, jednak największe zainteresowanie tym tematem przypada na wiek IX. To wtedy zaczęły pojawiać się utwory, w których żywi spotykają się ze zmarłymi, w sposób kontrastowy pokazywano piękno ciała żywego i szpetotę rozkładających się zwłok. Początkowo śmierć pokazywana była w postaci trupa, dopiero od roku ok. 1500 jej wizerunek zastąpiono szkieletem.

Na wyobraźnię ówczesnego odbiory szczególnie oddziaływało ukonkretnienie idei śmierci, zamiast abstrakcyjnego pojęcia wprowadzono więc personifikację śmierci.