W Willi Śmiesznotce mieszka ze swymi przyjaciółmi: małpką (Panem Nilssonem) i koniem. Wychowuje się sama, gdyż jej mamusia nie żyje, a tatuś – kapitan żeglugi – zginął na morzu. Po ojcu pozostały jej pamiątki i torba pełna złotych monet.
Pippi dzięki swoimi niezwykłym umiejętnościom wyróżniała się na tle innych dzieci. Miała w sobie ogromną siłę – potrafiła unieść nawet konia. Była bardzo zaradna i pomysłowa. Umiała wyjść z niejednej opresji, gdy ktoś próbował ingerować w jej życie. Utarła więc nosa włamywaczom i przegnała policjantów, którzy chcieli ją oddać do domu dziecka. Jej rozmowy z dorosłymi (jak choćby z nauczycielką czy z panią Settergren) demaskowały ich hipokryzję, zakłamanie i obłudę – często bowiem chcieli tylko zachować pozory i nie zaszkodzić własnej reputacji.
Bohaterka miała też wybujałą wyobraźnię – co chwila wymyślała nowe zabawy i opowiadała niestworzone historie (o tym, jak wygląda nauka w Argentynie czy o Chińczyku Hai Shangu, którego uszy przypominały dwa żółte żagle).
Cechowała ją też odwaga – gdy było trzeba, stawała po stronie poszkodowanych i starała się im pomóc (Villego zaatakowany przez bandę Bengta). Była do bólu szczera i wierna wyznawanym wartościom. W imię dobra potrafiła zdobyć się na najwyższe poświęcenie – bohatersko uratowała dzieci z pożaru, sama narażając się na niebezpieczeństwo.
Jest postacią wzbudzającą podziw i zasłużoną sympatię.
