Kiedy w końcu się poznali, początkowo byli do siebie nastawieni wrogo uważając, że podobnie jak ich ojcowie, oni również muszą się nienawidzić. Wzajemne uratowanie sobie życia zmieniło jednak ich stosunek do siebie – od tej pory darzyli się sympatią i spędzali ze sobą coraz więcej czasu, bawiąc się i rozmawiając, a także ratując siebie nawzajem z różnych opresji: Ronja uratowała życie Birkowi, pomagając mu wyjść z lasu podczas gęstej mgły, on z kolei przyniósł jej ratunek pewnego zimowego dnia, kiedy wyrwał ją ze szponów Wietrzydeł, w które dziewczynka wpadła w norce Pupiszonków.
Wkrótce tych dwoje młodych ludzi zakochuje się w sobie, na co ich ojcowie reagują z wściekłością i nie chcą o tym słyszeć. Ojciec Ronji wyrzeka się córki. Dziewczyna postanawia uciec z zamku i zamieszkać z Birkiem w Niedźwiedziej Grocie.
Nastaje wiosna, potem lato, wkrótce zbliża się jesień, po której nadchodzi mroźna zima. Dzieci przebywając w grocie. podejmując próbę wspólnego życia, pomagając sobie w potrzebie i ratując się nawzajem z różnych opresji. Dla obojga doświadczenie to stanowiło test na odwagę i umiejętność wzajemnego wspierania się w trudnych momentach. Była to więc prawdziwa szkoła życia. Pomimo tego, iż mieli zaledwie po 12 lat, zaistniała sytuacja wymusiła na nich wejście w okres szybkiego dorastania, nabycie nowych umiejętności i życiowych oświadczeń. Razem stawiali więc czoła niebezpieczeństwom, wspólnie przeżywali też smutki i radości, chwile grozy i szczęścia. Nieraz od siebie odchodzili, by po chwili znów do siebie powrócić, bogatsi o nową życiową wiedzę, którą stopniowo uczyli się rozumieć.
Dzieci wystawione na tę ciężką próbę nie zapomniały jednak o swych rodzicach. Szczególnie Ronja bardzo tęskniła za Mattisem. Bardzo kochała ojca i trudno było jej pogodzić się z tym, że może już nigdy więcej go nie zobaczyć.
Dziewczynka zdana tylko na siebie i Birka uczy się odwagi i odpowiedzialności, a także stawiania czoła życiowym problemom i temu, co jest od nas niezależne.
Obdarzona niezwykłym ciepłem, dobra i kochająca innych Ronja swoją dziecięcą, szczerą i ufną miłością doprowadza w końcu do pogodzenia dwóch zwaśnionych rodów i zażegnania panującego od lat konfliktu. Dokonać tego mogła jednak dopiero po przejściu trudnej drogi, dzięki której stała się dojrzalsza i poznała oblicze prawdziwej miłości i jej niewyobrażalnej siłę. Nabyta wiedza i szczerość nieskażonych niczym uczuć zakończyły trwający od pokoleń konflikt i sprawiły, że między rodami zapanował pokój.