Pan Bielecki
Sędzia grodzki. Wierny poddany króla Augusta III Sasa. To dla niego chadzał do wojewodziny, torując władcy drogę do zalotów. Mąż niewiernej żony zauważył jednak całą sytuację i zakończył nierozpoczęty jeszcze romans. Publicznie sponiewierał Bieleckiego, przez co stał się pośmiewiskiem całej Warszawy. Za wstawiennictwem króla, udał się do Mścisławia, gdzie dostał urząd sędziego grodzkiego. Gdy plotka dotarła do tutejszej szlachty, Bielecki został wyrzucony na margines życia społecznego. Chcąc odzyskać dobre imię, sędzia postanowił udać się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Długo się do tej podróży sposobił i zebrał na nią pokaźny majątek. Gdy nadeszła konfederacja barska zmienił formę pokuty i wziął w niej udział, mimo braku wyszkolenia. Trzykrotnie znalazł się na polu bitwy, odnosząc poważne rany i wrócił do Mścisławia, gdzie od razu wybrano go podkomorzym województwa.
Sędzia grodzki. Wierny poddany króla Augusta III Sasa. To dla niego chadzał do wojewodziny, torując władcy drogę do zalotów. Mąż niewiernej żony zauważył jednak całą sytuację i zakończył nierozpoczęty jeszcze romans. Publicznie sponiewierał Bieleckiego, przez co stał się pośmiewiskiem całej Warszawy. Za wstawiennictwem króla, udał się do Mścisławia, gdzie dostał urząd sędziego grodzkiego. Gdy plotka dotarła do tutejszej szlachty, Bielecki został wyrzucony na margines życia społecznego. Chcąc odzyskać dobre imię, sędzia postanowił udać się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Długo się do tej podróży sposobił i zebrał na nią pokaźny majątek. Gdy nadeszła konfederacja barska zmienił formę pokuty i wziął w niej udział, mimo braku wyszkolenia. Trzykrotnie znalazł się na polu bitwy, odnosząc poważne rany i wrócił do Mścisławia, gdzie od razu wybrano go podkomorzym województwa.
