Soplica jest przedstawicielem uboższej warstwy szlachty. Brakuje mu umiejętności krytycznego spojrzenia na własną grupę społeczną. Z jednej strony wychwala on szlachtę, z drugiej zaś przytaczane przez niego historie często temu zaprzeczają.
Ukazana w utworze Rzewuskiego szlachta jest z natury bardzo interesowna i zhierarchizowana. Jej przedstawiciele walczą ze sobą o stanowiska i zaszczyty, a także o pozycję wśród członków społeczności, wyznaczaną przez koneksje i układy.
Wśród szlachty szerzy się pijaństwo, jej reprezentanci są przykładem zaściankowości, a czasem wręcz zacofania. Wykształcenie zdobywają, słuchając historii, opowiadanych przez starszych, oraz poprzez odbywane podróże.
Choć w „Pamiątkach Soplicy” przywary szlachty nie są wymieniane wprost, trudno nie zorientować się, że jej główne wady to: pieniactwo, wybuchowość, skłonność do wszczynania bójek i warcholstwo.
