„Kartoteka” to utwór przeznaczony do wystawienia na scenie, w którym jednak najważniejsze jest słowo pisane. Różewicz czerpał z rozmaitych tradycji. Jednym z ważniejszych zabiegów wydaje się być wykorzystanie strumienia świadomości, formy monologu, która odzwierciedla stan umysłu współczesnego człowieka, a także stan współczesnej kultury. Chaos, zagubienie oraz poczucie wyobcowania to podstawowe doświadczenia tych, którzy przeżyli wojnę.
