Biografia i charakterystyka Kandyda
Wolter napisał swą najsłynniejszą powieść, opatrzoną tytułem „Kandyd”, w 1759 roku. Ta filozoficzna powiastka wywarła piorunujące wrażenie na krytykach i opinii publiczne, co wkrótce po wydaniu doprowadziło do zakazu rozpowszechniania utworu i jego publicznego spalenia przez kata. Jednak powieść Woltera zdołała obronić się przed atakami i stać się inspiracją dla kolejnych twórców oświeceniowych, a jej główny bohater przeszedł do historii literatury.
Kandyd, tytułowa i najważniejsza postać utworu, to młody chłopak, krewny barona de Thunder. Jego imię pochodzi bądź od francuskiego słowa „candide”, które znaczy „dobroduszny”, bądź od łacińskiego „candidus”, co oznacza „biały”. Imię to idealnie pasuje do bohatera, ponieważ jego charakter jest nieskazitelny. To młodzieniec dobry, uczciwy, pomocny i, niestety, bardzo naiwny. Wychowuje się w zamku Thunder-ten-Tronckh w Westfalii, gdzie pieczę nad jego nauką sprawuje Pangloss, filozof i nauczyciel, który wpoił chłopcu wiarę w to, że świat jest dobry, harmonijny i najlepszy ze wszystkich możliwych światów. Właściwie, zdaniem Panglossa, wszystko jest najlepsze, jakie może być. Kandyd ślepo wierzy w jego słowa, co czyni z niego idealistę.
Szczęście u boku ukochanej Kunegundy zostaje zmącone, ponieważ jej ojciec wkrótce dowiaduje się o uczuciach tych dwojga, za co Kandyd zostaje wyrzucony z zamku, na drogę dostając jedynie kopniaki. Młodzieniec zmuszony jest teraz zmierzyć się z najdoskonalszym światem, a zdany jest tylko na siebie. Rzeczywistość okazuje się być nieco inna, niż odmalował ją mentor chłopca. Zostaje on wcielony do bułgarskiej armii i wywieziony na wojnę bułgarsko-arabską. Już pierwsza bitwa wprawia go w przerażenie, ponieważ napatrzył się podczas niej na cierpienia niewinnych, jakie
Wolter napisał swą najsłynniejszą powieść, opatrzoną tytułem „Kandyd”, w 1759 roku. Ta filozoficzna powiastka wywarła piorunujące wrażenie na krytykach i opinii publiczne, co wkrótce po wydaniu doprowadziło do zakazu rozpowszechniania utworu i jego publicznego spalenia przez kata. Jednak powieść Woltera zdołała obronić się przed atakami i stać się inspiracją dla kolejnych twórców oświeceniowych, a jej główny bohater przeszedł do historii literatury.
Kandyd, tytułowa i najważniejsza postać utworu, to młody chłopak, krewny barona de Thunder. Jego imię pochodzi bądź od francuskiego słowa „candide”, które znaczy „dobroduszny”, bądź od łacińskiego „candidus”, co oznacza „biały”. Imię to idealnie pasuje do bohatera, ponieważ jego charakter jest nieskazitelny. To młodzieniec dobry, uczciwy, pomocny i, niestety, bardzo naiwny. Wychowuje się w zamku Thunder-ten-Tronckh w Westfalii, gdzie pieczę nad jego nauką sprawuje Pangloss, filozof i nauczyciel, który wpoił chłopcu wiarę w to, że świat jest dobry, harmonijny i najlepszy ze wszystkich możliwych światów. Właściwie, zdaniem Panglossa, wszystko jest najlepsze, jakie może być. Kandyd ślepo wierzy w jego słowa, co czyni z niego idealistę.
Szczęście u boku ukochanej Kunegundy zostaje zmącone, ponieważ jej ojciec wkrótce dowiaduje się o uczuciach tych dwojga, za co Kandyd zostaje wyrzucony z zamku, na drogę dostając jedynie kopniaki. Młodzieniec zmuszony jest teraz zmierzyć się z najdoskonalszym światem, a zdany jest tylko na siebie. Rzeczywistość okazuje się być nieco inna, niż odmalował ją mentor chłopca. Zostaje on wcielony do bułgarskiej armii i wywieziony na wojnę bułgarsko-arabską. Już pierwsza bitwa wprawia go w przerażenie, ponieważ napatrzył się podczas niej na cierpienia niewinnych, jakie
