W ośmiu wersach wymienione są sytuacje, które wydają się nieprawdopodobne, np. „Był stary, który nigdy nie łajał, nie zrzędził”. Następnie na przytoczone w następnym wersie stwierdzenie, że to wszystko jest możliwe, podmiot liryczny odpowiada, że jednak zaliczy takie zdarzenia do bajek.
„Ptaszki w klatce”
W „Ptaszkach w klatce” przedstawiona jest rozmowa dwu czyżyków. Stary płacze, ponieważ tęskni za wolnością. Młody dziwi się towarzyszowi, gdyż uważa, że w klatce mają oni wszystko, czego potrzebują. Stary czyżyk tłumaczy, że jedynie tak mu się wydaje, bo nigdy nie doświadczył tego, co znaczy być wolnym.
„Szczur i kot”
W czasie nabożeństwa na ołtarzu siedzi szczur i rozkoszuje się dymem z kadzideł. Uważa, że okadzający go dym jest dowodem jego ważności. Pyszniąc się swoim rzekomo szczególnym znaczeniem, zapomina o czyhającym na niego niebezpieczeństwie. Kot wykorzystuje nieuwagę szczura, porywa go i zabija.
„Jagnię i wilcy”
Dwa wilki spotykają w lesie słabe jagnię. Kiedy chcą je zabić, jagnię pyta, kto dał im do tego prawo. Wilki, nie zastanawiając się zbyt długo, odpowiadają: „smacznyś, słaby i w lesie” – po czym pożerają swoją ofiarę.
„Kruk i lis”
Kruk trzymał w dziobie ser. Lis, który miał na ser wielki apetyt, zaczął wychwalać kruka. Opisywał jego wygląd i twierdził, że jest wspaniały. Zasugerował, że pewnie i głos kruk ma nie byle jaki. Kiedy kruk chciał udowodnić, jakie to niesamowicie piękne dźwięki potrafi z siebie wydobyć, otworzył dziób, a ser wpadł w łapy lisa, który tylko na to czekał. Porwał swą zdobycz i uciekł.
„Dewotka”
W czasie modlitwy dewotki, służąca zrobiła coś, co nie było po myśli jej pani. Nie przerywając pacierza, dewotka wpadła w gniew. W momencie, gdy wypowiadała słowa „…i odpuść nam winy” zaczęła bić swoją służącą. Podmiot utworu prosi Boga, by strzegł go przed taką pobożnością.
„Wstęp do bajek”
W ośmiu wersach wymienione są sytuacje, które wydają się nieprawdopodobne, np. „Był stary, który nigdy nie łajał, nie zrzędził”. Następnie na przytoczone w następnym wersie stwierdzenie, że to wszystko jest możliwe, podmiot liryczny odpowiada, że jednak zaliczy takie zdarzenia do bajek.
„Ptaszki w klatce”
W „Ptaszkach w klatce” przedstawiona jest rozmowa dwu czyżyków. Stary płacze, ponieważ tęskni za wolnością. Młody dziwi się towarzyszowi, gdyż uważa, że w klatce mają oni wszystko, czego potrzebują. Stary czyżyk tłumaczy, że jedynie tak mu się wydaje, bo nigdy nie doświadczył tego, co znaczy być wolnym.
„Szczur i kot”
W czasie nabożeństwa na ołtarzu siedzi szczur i rozkoszuje się dymem z kadzideł. Uważa, że okadzający go dym jest dowodem jego ważności. Pyszniąc się swoim rzekomo szczególnym znaczeniem, zapomina o czyhającym na niego niebezpieczeństwie. Kot wykorzystuje nieuwagę szczura, porywa go i zabija.
„Jagnię i wilcy”
Dwa wilki spotykają w lesie słabe jagnię. Kiedy chcą je zabić, jagnię pyta, kto dał im do tego prawo. Wilki, nie zastanawiając się zbyt długo, odpowiadają: „smacznyś, słaby i w lesie” – po czym pożerają swoją ofiarę.
„Kruk i lis”
Kruk trzymał w dziobie ser. Lis, który miał na ser wielki apetyt, zaczął wychwalać kruka. Opisywał jego wygląd i twierdził, że jest wspaniały. Zasugerował, że pewnie i głos kruk ma nie byle jaki. Kiedy kruk chciał udowodnić, jakie to niesamowicie piękne dźwięki potrafi z siebie wydobyć, otworzył dziób, a ser wpadł w łapy lisa, który tylko na to czekał. Porwał swą zdobycz i uciekł.
„Dewotka”
W czasie modlitwy dewotki, służąca zrobiła coś, co nie było po myśli jej pani. Nie przerywając pacierza, dewotka wpadła w gniew. W momencie, gdy wypowiadała słowa „…i odpuść nam winy” zaczęła bić swoją służącą. Podmiot utworu prosi Boga, by strzegł go przed taką pobożnością.
