Kamień na kamieniu - Motyw śmierci

Jeden z głównych wątków utworu, spinający klamrą całą powieść. Utwór rozpoczyna się i kończy wątkiem budowy rodzinnego grobowca. Po wyjściu ze szpitala bohater postanawia w pierwszej kolejności zająć się kwestią grobu. W ten sposób znajduje pewien stały punkt oparcia w swym życiu, przystanek łączący przeszłość i przyszłość. Szymon chciałby w jakiś sposób połączyć rozproszoną rodzinę, ma wyrzuty sumienia w stosunku do rodziców, brakuje mu także kontaktu z braćmi. Budowa grobu wyzwala rozmaite refleksje na temat ludzkiego losu.

Szymon spaceruje po cmentarzu, wspomina pogrzeby sąsiadów. Przypomina sobie spokojną śmierć rodziców, nagłe zgony towarzyszy broni, ciche umieranie chorych w szpitalnej sali. Nie jest pewien, czy wierzy w istnienie życia pozagrobowego. Śmierć kojarzy mu się raczej z powrotem do pierwotnej Matki Ziemi:  ,,Mówi się, że gdzie człowiek się urodził, ziemia jego kołyską. I śmierć jakby cię z powrotem do niej tylko położyła. I buja cię, buja, aż stajesz się znów nie narodzony, nie poczęty”.