Piękna, czternastoletnia panna. Jej uroda olśniła doktora Fausta. Wiedzie samotne życie, pomaga matce, jest cnotliwa, pobożna i skromna. Nisko ocenia swoją urodę. Nie potrafi uwierzyć, że przystojny i zamożny młodzieniec Faust, który przedstawił jej się fałszywym imieniem – Henryk, zwrócił na nią uwagę. Nie potrafi oprzeć się urokowi Fausta, zapominając o wychowaniu, które wyniosła z domu rodzinnego, ulega namiętności. Jest niewinna i naiwna, pośrednio przyczynia się do śmierci matki i brata.
Porzucona przez Fausta popada w obłęd. W poczuciu zhańbienia przez mężczyznę, który nie został jej mężem, zabija ich wspólne dziecko. Nie godzi się na ucieczkę z ukochanym, ponieważ chce ponieść konsekwencje swoich czynów. Z pokora przyjmuje wyrok śmierci. Po wyroku dostaje się do nieba.
