W pustyni i w puszczy - Geneza

„W pustyni i w puszczy” Sienkiewicz zaczął pisać w 1910 roku i była to ostatnia jego powieść (zmarł sześć lat później). Drukowana była najpierw w odcinkach w „Kurierze Warszawskim” i innych czasopismach, by przeistoczyć się w wydanie książkowe w 1911 roku.

Powieść oparta była na doświadczeniu samego autora, który udał się w podróż do Afryki w 1890 roku, czerpał również inspiracje z „Księgi dżungli” Kiplinga.

Główni bohaterowie powieści mieli swoje pierwowzory w realnym świecie: postać Stasia Tarkowskiego zaczerpnął Sienkiewicz od syna polskiego inżyniera – Mieczysława Geniusza, który faktycznie został uprowadzony przez handlarzy niewolnikami, gdy jego ojciec pracował przy budowie Kanału Sueskiego. Nel natomiast wzięła swój początek od córki przyjaciela pisarza – 10 – letniej Wandy Ulanowskiej.